هنر فیلمبرداری یا Cinematography در انیمیشن (قسمت اول)

این مبحث توسط Ron Doucet در ۳قسمت تدوین و تا پارت دوم‌اش منتشر شده‌است. او سابقه‌ای ۱۴ساله در تولیدات انیمیشنِ تلوزیونی دارد.  این مطلب قصد دارد تا به بررسی و آنالیز روابط عناصر بصری داخل کادر بپردازد. این روند از طریق چیدمان و کنترل عناصر در صفحه‌ی نمایش آغاز می‌شود که فیلم‌ساز را قادر می‌سازد تا چشم و توجه را هدایت کند تا عواطف بیننده را تحت تاثیر قرار دهد.

مقدمه‌ای بر سینماتوگرافی:

سینماتوگرافی Cinematography به خودی خود یک “هنر” است. که شامل ۳فاکتور اصلی و اساسی است:

۱-      طریقه‌ی قرار گیری شخصیت‌ها (کاراکترها) و لوازم در داخل قاب یا فریم.

۲-      نحوه‌ی حرکت این کاراکتر‌ها و لوازم در داخل همین کادر ثابت.

۳-      نحوه‌ی حرکتِ خودِ قاب یا فریم.

تعداد کمی از فیلم‌سازان از پتانسیل واقعی “ترکیب‌بندی” استفاده می‌کنند. توضیحِ مفهوم تصویرِ درحالِ تغییر ممکن است بسیار دشوار باشد، به این دلیل که باید این ۳فاکتور را در سراسر کار به صورتِ همزمان کنترل کرد. فیلم‌ساز، برخلاف عکاس و کارگردانِ تئاتر، ساخته‌های بصری و ترکیب‌ِ آنها را درون محدوده‌ای انعطاف‌پذیر و همیشه درحالِ تغییر ارائه می‌دهد.

در انیمیشن، واژه‌ی Staging  (قواعد۱۲گانه)اشاره به نحوه‌ی جلب توجه بیننده دارد. و عناصری که مهمتر هستند را خوانا و قابل درک می‌سازد.چه اتفاقی می‌افتد و چه اتفاقی افتاده است. این جمله ممکن است معانی مختلفی داشته باشد، مثل: جاگذاری کاراکتر در قاب، استفاده از نور و سایه، زاویه و موقعیت فیزیکی دوربین.

در یک انیمیشن دیجیتال کامپیوتری، سینماتوگرافی در ۲بخش قابل تفکیک است.

۱-لی‌آوت LayOut

۲- نورپردازی Lighting

اما خلق یک ترکیب‌بندی قدرتمند غایت نهایی این مرحله‌ به شمار می‌آید. همگی در خصوص: تاکید بر موضوع/حالت/حرکت‌ تصویر به طوری که محتوی تصویر به راحتی قابل فهم، زیبا و از نظر بیننده خوش‌آیند باشد. کارگردان کنترل آزادانه و بی‌نهایتی روی دوربین، نور، عمق‌میدان، پرسپکتیو و قرارگیری سوژه‌ها و تنظیم آنها در طول فیلم دارد. هنگامی که بازیگرها را در لوکیشن فیلم‌برداری می‌کنید، مقداری فیلم‌برداری مجدد و برداشت‌های مختلفی خواهید داشت و بعد می‌توانید نتیجه را ببینید!، تدوین و مراحل پس‌از تولید هم می‌تواند کمی تنظیمات روی مواد اولیه پیاده کند، می‌توانید جلوه‌های ویژه اضافه کنید و چند حقه‌ی تازه و بسیاری چیزهای دیگر، نکته اینجاست که روی تصویری که درحال مشاهده‌اش هستید کار می‌کنید.

اما در انیمیشن ماه‌ها حتی سال‌ها مراحل پیش‌تولید زمان‌بر است تا نتیجه‌ی: ظاهربصری، لباس‌ها، لوکیشن‌ها، لوازم و شخصیت‌ها مشخص و معین شود. اما درنهایت هر شات از فیلم انیمیشن به نوعی “طراحی” می‌شود. استوری‌بورد و هنرمندانِ بخش ویژوال کار خود را از مدت‌ها قبل از اینکه شات‌ها در کامپیوتر (رایانه!) انیمیت و رندر شود آغاز می‌کنند. و باز هم به اصلاح و بهبودِ مستمرِ شات‌ها، کیفیتِ کات‌ها و روابط فی‌مابین آنها می‌پردازند تا در نهایت دقیقا به چیزی که می‌خواهند برسند. PIXAR یا پیکساری‌ها!، معروفند به گروه‌هایی که “سالها” در این مراحل زمان صرف می‌کنند. هزاران طرح اولیه از نماهای فیلم طراحی می‌کنند که داستان را مصور کرده باشند تا ارتباط موثری با داستان، شخصیت‌ها و فضاها برقرار کرده باشند.

یک صحنه شامل عناصری هست که به تنهایی وجود دارند، و توجه مخاطب را هدایت می‌کنند تا سرگردان نشود. اما در انیمیشن “شگفت‌انگیزها” هر شات “مرکز توجه” است!.

هنگامی که اولین بار فیلم را در تئاتر دیدم، سریعا متوجه این نکته شدم که تمامی شات‌ها  به صورت فوق‌العاده‌ای تنظیم شده‌اند و بسیاری از حرف‌ها و افکار به صورت نامحسوس در ترکیب‌بندی‌ها رعایت و گنجانده شده است. این فیلم برای من بسیار خاص به نظر می‌رسید، کاری که در فیلم‌های قبل از آن انجام نشده بود و توجه بسیار ویژه‌ای به سینماتوگرافی در این فیلم شده بود. قبلا در انیمیشن‌های دیگر به این نکته پی نبرده بودم تا به این اندازه به کار با دوربین‌ها، زوایای دراماتیک پرداخته شده باشد؛ این فیلم مثال بارزی از بهره‌گیری درست و تمام و کمال از قابلیت‌های ژانر superhero/action-adventure است که در عمل انجام شده بود!.

قسمت دوم،

منبع

در همین زمینه:

دوازده اصل پویانمایی: پیش‌بینی Anticipation

دوازده اصل پویانمایی: فشردگی و کشیدگی Squash and Stretch

دوازده اصل پویانمایی: استیجینگ Staging

دوازده اصل پویانمایی: انیمیت مستقیم و حالت به حالت Straight Ahead and Pose to Pose

دوازده اصل پویانمایی: استیجینگ Staging

دوازده اصل پویانمایی: دنباله‌ها و هم‌پوشانی حرکات Follow-through and Overlapping Action

دوازده اصل پویانمایی: افزایش و کاهش سرعت Slow in / Slow Out