Staging یا صحنه‌پردازی

Staging به معنای نحوه ی انتقال تصاویر و حرکات به مخاطب است. شما مشخص می کنید که موضوعات چگونه به نظر بیننده برسند تا هرچه بهتر با مفهوم فیلمتان هم سو شود.
هدایت چشمان بیننده به نقطه ی خاصی از شات، مهمترین هدف این بخش است. جایی که مایلید بیننده به آنجا نگاه کند. اگر موضوعی درست در وسط کادر باشد، مسلما بیننده به وسط کادر نگاه می کند، ولی اگر موضوعات به طور مداوم در وسط کادر باشند، کارتان یکنواخت Monotonous می شود. چیزی باید الویت ها و توجه را هدایت کند.
چون شات های فیلم، مدت زمان کمی در معرض دید مخاطب هستند، شما باید اطمینان حاصل کنید که او به درستی به محتوی هر شات نگاه کرده است. طبیعتا  در عکسهای دسته جمعی دیده اید که شخصی با مداد یا خودکار، به دور خود دایره ای می کشد و شما در همان نگاه اول ، متوجه او می شوید. مشابه همین کار را با نورهای موضعی Spot می توانید انجام دهید، نور را به سوژه ی مورد نظر بتابانید و کنتراست ایجاد کنید، بیننده در نگاه اول ، به سمت نور نگاه خواهد کرد. قرار دادن کاراکتر در نقطه ی تلاقی خطوط پرسپکتیو  نقطه ای  دردرون اتاق، چشمان بیننده را  روی آن هدایت خواهد کرد. بوسیله ی فرم های گرافیکی، موضوعات پیش زمینه یا Foreground ، سایه ها، خطوط، رنگ ها و نورها باعث می شوند تا چشمان بیننده به سمت خاصی هدایت شوند. البته به شرط اینکه درست و به جا استفاده شوند

به طور کلی نسبت بین عرض به طول تصویر را Aspect Ratio می نامند. این نسبت برای سیستم تصویر PAL (متداول در بیشتر کشورهای دنیا از جمله اروپا و همینطور ایران) با عدد ۴:۳ (چهار به سه خوانده می شود) و برای سیستم تصویر NTSC (متداول در ژاپن، آمریکا و تعدادی از کشورهای امریکای لاتین) با عدد ۱۶:۹ (شانزده به نه خوانده می شود) تعریف می گردد . اوایل، ابعاد صفحات نمایش کوچک بودند ، ولی با پیشرفت تکنولوژی و با هدف نزدیک شدن به تجارب دنیای واقعی و دیدن موضوعات به صورت واقعی تر، بزرگتر شدند.

در طول سالها، نقاشان روی بوم های مستطیل شکل کار می کردند و کامپزسیون ها ی خود را در این کادر ها ایجاد می کردند، این کار باعث می شد تا تصاویر، داینامیک تر و جذابتر باشند،مانند نقاشی صحنه های نبرد در کادر های مستطیل، بر خلاف یک پرتره .
قرار دادن موضوعات در وسط کادر، باعث می شود تا بی تحرک و نازیبا به نظر برسند. استفاده از بخش طلایی و تقسیمات سه تایی، روشی است که اکثر فیلم سازان نیز از آن استفاده می کنند. یکی از این قواعد، بخش طلایی یا Golden Section است. این قانونی است که تقارن و بی تحرکی را از بین می برد . در این روش کادر مستطیلی را به ۲ قسمت تقسیم می کنند این خط، از مرکز به سمت بیرون است و هدف آن قرار ندادن موضوعات درست در وسط کادر است به نحوی که یک قسمت، یک سوم و قسمت دیگری دو سوم کادر را شامل شود.

 قرار دادن سوژه روی هر یک از خطوط ، که از تمرکز آن روی مرکز فریم جلوگیری می کند، باعث می شود تا کادر بندی و زیبایی کارتان بیشتر و جذابتر شود. در نقطه ی مقابل، گاهی اوقات لازم است سوژه را در وسط کادر داشته باشید.
فریم های استوری برد، در تصاویر، بر اساس همین بخش طلایی طراحی شده و سوژه ها روی بخش طلایی قرار داده شده اند.
در تقسیمات سه تایی، کادر به قسمت هایی ۳ تایی تقسیم می شود، نقاط تلاقی این خطوط عمودی و افقی، به عنوان Hot Spot یا نقاط طلایی گفته می شود. که فیلم ساز با قرار دادن سوژه های مهم  روی هر یک از این نقاط، توجه بیننده را به آن سمت جلب می کند. در فیلم های خوب، فیلم ساز به طور وسیع و زیادی از این قاعده استفاده می کند.

 استفاده از زمینه های نوری نیز می تواند در طراحی استوری برد به کمک کادر بندی و در اولویت قرار دادن موضوعات درون صحنه بیاید. استفاده از رنگ های تیره در طیف های مختلف . گاهی اوقات استفاده از سایه روشن ها باعث آشکار شدن لبه ها نخواهد شد ، بلکه استفاده از بک گراند های تیره یا روشن، این لبه ها و جدایی موضوعات از بک گراند خواهد شد. استفاده از نور قوی در پشت کاراکتر باعث می شود تا جهت دیگر در سایه ای تیره قرار گیرد اگر در این صورت بک گراند هم سیاه باشد، صورت کاراکتر با بک گراند یکی خواهد شد و لبه ی کناری خطوط صورت از بین خواهد رفت. زمینه های نوری می توانند این تاثیر را از بین ببرند و باعث خوانایی هر چه بیشتر فریم شوند. استفاده از این زمینه های نوری، می تواند جلوه ی دراماتیکی خوبی به استوری بوردهایتان اضافه کند.

در همین زمینه

دوازده اصل پویانمایی: پیش‌بینی Anticipation

دوازده اصل پویانمایی: فشردگی و کشیدگی Squash and Stretch

دوازده اصل پویانمایی: استیجینگ Staging

دوازده اصل پویانمایی: انیمیت مستقیم و حالت به حالت Straight Ahead and Pose to Pose