“Vivo” تمام مناظر و صداهای کوبا را زنده می‌کند
جدیدترین شاهکار Sony Pictures با آهنگهای لین-مانوئل میراندا ، برنده جایزه Tony که ایفاگر نقش Vivo ، نوعی خرس کوچک دم‌حلقه‌ای، انیمیشن دوبعدی و سه‌بعدی را با مجموعه‌ای سرزنده، رنگارنگ و غالباً بکر از موسیقی به عنوان زبان جهانی دوستی، خانواده و عشق ترکیب کرده است، چند هفته پیش بر روی نتفلیکس به نمایش درآمد.
این فیلم مجموعه‌ای از جذابیتهای هاوانا، فرهنگ کوبا، Everglade exploits، دوستی‌های نامحتمل فلوریدایی و مهم‌تر از همه موسیقی می‌باشد که عشق یک عمر زندگی را بیان می‌کند. فیلم موزیکال Vivo با ترکیب انیمیشن دوبعدی و سه‌بعدی با یکدیگر و با ملودی‌های کوبایی و Key West، شخصیتهایی از سنین مختلف، با پیشینه‌های متفاوت و از گونه‌ها و نژادهای مختلف را در یک مجموعه پرجنب و جوش از موسیقی و جنب و جوش، عناصر و اجزای بسیار دیگر در داستان ۹۵دقیقه‌ای و پرآب و رنگ خود جای داده است.
کارگردانی این فیلم به عهده Kirk DeMicco نامزد دریافت جایزه اسکار و کارگردان The Croods است؛ کارگردان همکار آن Brandon Jeffords ( Cloudy with a Chance of Meatballs 2) است و ایفاگر نقش Vivo ( شخصیت اصلی فیلم) لین-مانوئل میراندا، خالق Hamilton و برنده جایزه Tony است که برخی از آهنگهای جدید کار را نوشته و اجرا کرده است. تهیه‌کنندگان این فیلم لیزا استوارت ( Turbo، هیولاها در برابر بیگانگان) ، میشل وانگ ( Cloudy with a Chance of Meatballs ، هتل ترانسیلوانیا ۲) و برنده جایزه اسکار ، ریچ مور ( Zootopia, Ralph Breaks the Internet) هستند ، کار نویسندگی فیلم را DeMicco و Quiara Alegría Hudes ( در ارتفاعات) و با مشاوره فیلمبردار برنده جایزه اسکار، Roger Deakins ( Blade Runner 2049) در امور بصری انجام داده‌اند. Alex Lacamoire (The Greatest Showman) ، برنده جایزه Tony و Grammy ، کار آهنگسازی و تهیه‌کنندگی موسیقی فیلم را انجام داده و کار تولید اجرایی فیلم بر عهده میراندا، لورنس مارک ، برنده جایزه Golden Globe (Dreamgirls) و لوئیس کو تین‌لاک (The Mitchells vs. The Machines) بوده است.
علاوه بر میراندا، افراد زیر نیز در Vivo نقش‌آفرینی کرده‌اند: Ynairaly Simo در نقش گابی، Zoe Saldana در نقش رزا ، خوان دومارکوس گونزالس در نقش Andrés، برایان تایری هنری در نقش دانکارینو، گلوریا استفان در نقش مارتا ، نیکول بایر در نقش والنتینا، مایکل روکر در نقش لوتادور به علاوه بازیگران دیگر از جمله لزلی دیوید بیکر ، Katie Lowes، Olivia Trujillo و Lidya Jewett.
حواستان باشد که یک لو دهنده‌ی بالقوه در این زیر باشد!
Vivo برای دمیکو صرفاً یک تعهد و کار بود، اما در عین حال نمی‌توانست فرصت عالی ایجادشده برای کارگردانی اولین انیمیشن موزیکالش را هم از دست بدهد. او توضیح می‌دهد که، « آهنگ ابتدای فیلم، ” One of a Kind” ، داستان اصلی دو خواننده است که مکمل یکدیگرند – مدت ۲۰ سال است که با هم کار می‌کنند و هر روز ۲۰ برنامه را با یکدیگر اجرا می‌کنند. و وقتی یکی از آنها را از دست بدهیم چه اتفاقی می‌افتد؟ چه می‌شود هنگامی که کسی که بسیار به او نزدیک هستید را از دست بدهید ؟ این همان چیزی بود که مرا به صورت خودکار جذب فیلم کرد. در حقیقت این اولین آهنگ و این رابطه همان چیزی بود که عاشقش شدم. »
وی افزود، « جادویی در انیمیشن وجود دارد و من فکر می‌کنم که موسیقی قدرت این جادو را بیشتر می‌کند.»
این فیلم در مورد یک خرس کوچک دم‌حلقه‌ای ( معروف به “خرس عسلی” جنگلهای بارانی ) به نام Vivo است که به همراه دوست محبوبش، آندرسAndrés ، در خیابانهای هاوانا در کوبا آهنگ می‌نوازد. روزی آندرس از مارتا، دوست قدیمی و همکار سابقش که حالا یک خواننده مشهور شده، نامه‌ای دریافت می‌کند که در آن از آندرس خواسته تا برای آخرین نمایشش در میامی به او ملحق شود. آندرس از عشق ناگفته‌اش به مارتا برای Vivo می‌گوید و تصمیم می‌گیرد که فردای آن روز عازم میامی شود و این موضوع Vivo را غمگین می‌کند.
اما آندرس قبل از اینکه بتواند آنجا را ترک کند، در خواب از دنیا می‌رود و Vivo تصمیم می‌گیرد که مارتا را در میامی پیدا کند و آهنگ عاشقانه‌ای را که آندرس سالها قبل برایش نوشته به او بدهد. Vivo برای این کار از گابی ، نواده خواهری آندرس که فردی سرزنده، مهربان و سرسخت است، درخواست کمک می‌کند و این دو وارد یک ماجراجویی جدی می‌شوند و در این ماجراجویی با یکدیگر و با قدرت موسیقی به عنوان یک زبان جهانی برای بیان دوستی ، خانواده و عشق آشنا می‌شوند.
دمیکو می‌گوید، « تماشای اینکه لین چگونه ساختار این فیلم موزیکال را می‌ساخت، خیلی جالب بود، چون ما از همان ابتدا می‌خواستیم که تا حد امکان در این فیلم از آواز و موسیقی استفاده کنیم. جلسات ضبط فیلم تبدیل به جلسات ضبط موسیقی شد و جلسات ضبط موسیقی تبدیل به جلسات بازیگری شد. اگر دیالوگها را هم حذف کنید، می‌توانید فیلم را با یک آلبوم موسیقی روایت کنید.»
از مامبو گرفته تا هیپ‌هاپ و رپ، وی‌وُو Vivo تلاش می‌کند تا سبک‌های مختلف موسیقی شخصیتهایی را معرفی کند که فرهنگِ آنها قلب و روحِ داستان که همان هاوانا می باشد را معرفی کند.
دمیکو می‌گوید، « هدف اصلی ما معرفی هاوانا بود. ما تلاش کردیم فیلمی بسازیم که در عین آنکه یک انیمیشن است، آبرومند باشد و زیبایی‌های مردم و موسیقی‌ای که خوان دو مارکوس گونزالس ، که نقش آندرس را برای ما بازی می‌کند، سالهای متمادی از آن حرف زده، نشان دهد.»
گونزالس نوازنده و رهبر گروه موسیقی کوبایی بود که در هاوانا بزرگ شده بود و تیم فیلمسازی ما برای حفظ اصالت کار از او کمک گرفت. وندل دالیت، کارگردان هنری کار که به خاطر ایجاد جلوه‌های بصری فیلم Spider-Man: Into the Spider-Verse مشهور شده است، می‌گوید،« داشتن ظاهر واقعی و اصیل و نشان دادن صحیح ماهیت حقیقی کوبا برای ما خیلی مهم بود ، به همین خاطر تحقیق اهمیت بسیار زیادی داشت. وقتی کارلوس و سایر کارگردانها برای انجام تحقیقات به کوبا سفر کردند، واقعاً به آنها حسادت کردم. من گاهی برای تفریح کمی سالسا می‌رقصم و برای همین وقتی نخستین بار در مورد Vivo شنیدم، کاملاً با داستان آن ارتباط برقرار کردم. »
هدف شماره دوی این فیلم بر طبق گفته دمیکو این بود که ” چگونه می‌توان این تمهای موسیقایی را از نظر هنری با یکدیگر ترکیب کرد؟” و دالیت به همراه سایر کارگردانهای هنری مانند اندرو ادوارد هارک‌نس از Moana و Joseph C. Moshier از Boss Baby و همچنین کارلوس زارگوزا به عنوان طراح تولید تلاش کرد تا به این هدف دست پیدا کند.
Vivo که کار انیمیشن آن در Sony Pictures Imageworks (SPI) انجام شده، عمدتاً به صورت D/CG3 تولید شده است ، اما برخی صحنه‌های موزیکال مانند سکانس Mambo Cabana که در آن آندرس در مورد داستانش با مارتا برای Vivo آواز می‌خواند، به زیبایی به سبک انیمیشن دوبعدی ساخته شده‌اند. طراحی این سکانس از هنرمندان کوبایی و تصاویری که در سالهای میانی قرن بر روی صفحات آواز اروپا و امریکا بود ، مانند نقاشیهای جیم فلورا ، تصویرگر تبلیغاتی که در دهه‌های ۴۰ تا ۷۰ به خاطر نقاشیهای هندسی‌اش مشهور بود، الهام گرفته است.
زاراگوزا که به خاطر طراحی هنری فیلم Emoji معروف شده است ، می‌گوید، « درواقع، این حس سرزندگی در نقاشیهای او استعاره زیبایی برای موسیقی است، زیرا تماماً در مورد مفاهیم انتزاعی هستند. و در دهه ۱۹۵۰ کارهای هنری زیبای بسیاری در کوبا وجود داشت که جنبه رمانتیک و عاشقانه داشت و بعدها در اروپا و امریکا دوباره به آنها توجه شد. این بخشی از آن چیزی بود که ما در آن قسمت از فیلم نشان دادیم.»
او ادامه می‌دهد، « ما تلاش می‌کردیم تا به این نمای کارت‌پستالی قدیمی در این سفر دست پیدا کنیم و کارلوس این ایده را مطرح کرد که کاری کنیم که کل کار تئاتری‌تر به نظر بیاید. به همین دلیل بود که ما فیلم را با کشیدن پرده‌ها شروع کردیم و من فکر می‌کنم با این شیوه همه متوجه می‌شوند که شاهد یک فیلم موزیکال هستند. این ایده به طراحی شخصیت توسط Joseph Moshier هم کشیده شد ، چون لازم بود شخصیتهایی خلق شوند که در هر دو دنیا وجود داشته باشند.»
پس از آن نوبت آهنگ تکی گابی ، ” My Own Drum” است، بیشتر از آنکه نمای ظریف و قدیمی سکانس Mambo Cabana را داشته باشد ، زیبایی‌های اصیل پانک را در خود دارد. دمیکو می‌گوید،« هویت موسیقایی (این قسمت ) Key West هست و دختری که اتاقش پر از آن همه برچسب و اسباب‌بازی‌ست و صرفاً آن دیوانگی که این دختر با خود برای این شخصیت به ارمغان می‌آورد. ما می‌خواستیم این برخورد برای Vivo با اینکه جوان است، تمام عمرش را با آندرس گذرانده و تا کنون شاهد چنین چیزی نبوده، یک برخورد شوکه‌کننده باشد. برای همین تمام این موشن‌گرافیهای بزرگ را داشتیم.»
زاراگوزا می‌گوید، « کنار هم قرار دادن تمامی این عناصر و ساختن یک چیز جدید برایم شیرین بود، اما همیشه این خطر وجود دارد که آمیختن سبکها و عناصر زیبایی‌شناختی مختلف بر اصل داستان غلبه کند و ذهن ما را از داستان منحرف کند. مهمترین نکته برای ما این بود که همه عناصر از نظر بصری داستان را پیش ببرد و از آن پشتیبانی کند. موضوع صرفاً داشتن ظاهری زیبا و یا علاقه ما به انیمیشن دوبعدی یا موشن‌گرافی نبود، موضوع بیان بصری داستان بود.»
دالیت می‌افزاید،« به سادگی می‌توان یک فیلم را به مخلوطی درهم‌وبرهم از ایده‌ها و مفاهیم تبدیل کرد. اما وقتی به صورت فراگیر و از بالا به آن به عنوان یک داستان نگاه می‌کنی و مطمئن می‌شوی که هر تغییر سبکی برای خودش دلیلی دارد، فکر می‌کنم که این دید کمک می‌کند تا احساس کنی فیلم از انسجام خوبی برخوردار است.»
دمیکو می‌گوید قانون ما این بود ، « اگر چیزی قابل دستیابی بود و آن چیز آلی و نظام‌یافته بود، پس ما به دنبالش خواهیم رفت.» و علی‌رغم تغییرات بارز در لحن موسیقی که در سرتاسر فیلم رخ می‌دهد، این تغییرات کاملاً با شخصیتها و جایگاهی که آنها در سفر زندگیشان دارند، هم‌خوانی دارد. در پایان فیلم، جایی که فرهنگ موسیقایی کوبا و عشق همه را دور هم جمع می‌کند، هدیه موسیقایی هر شخصیت به شکل‌گیری بخش موزیکال انتهای فیلم کمک می‌کند.
این کارگردان اضافه می‌کند، « من عاشق اینگونه داستان‌گویی هستم که در آن همه چیز زمانی اتفاق می‌افتد که شخصیتها شروع به آوازخواندن می‌کنند و انیمیشن واقعاً محل انجام این کار است. انواع هویت‌های موسیقیایی در Vivo وجود دارد و امیدوارم که همه بتوانند آهنگی را در آن پیدا کنند که لبخند را به لبشان بیاورد ، سبب شادیشان شود و آنها را زنده و سرحال نگه دارد.»
این مطلب 0 دیدگاه دارد.