بیابان تاتارها
… بیست و دو ماه مدت کمی نیست. حوادث بسیاری ممکن است در این فاصله روی دهد. در بیست و دو ماه، خانواده های تازه ای ممکن است پدید آیند و بچه هایی زاده شوند و حتی زبان باز کنند. بیست و دو ماه کافی است که در زمینی که جز علف بر آن نیست، عمارتی بزرگ بر آن بنا شود. کافی است که زنی زیبا، پیر شود و دیگر هوسی در کسی بر نینگیزد. کافی است که زمینه برای بیماری، حتی بیماری بسیار درازی آماده شود و تن او را کم کم بفرساید. اندکی آرام یابد و مدتی توهم بهبود پدید آرد، بعد با شدت بیشتری آشکار گردد و آخرین امید را نابود کند. حتی کافی است که بیمار بمیرد و به خاک رود و فراموش گردد. بیست و دو ماه.
گزیده ای از ” بیابان تاتارها ” نوشته : دینو بوتزاتی
این مطلب 0 دیدگاه دارد.