یادداشتی دربارهی جایگاه انیمیشن
دوشنبه پنجم تیرماه، یادداشتی دربارهی تولید انیمیشن در روزنامهی بانیفیلم به چاپ رسید که نسخهی PDF را میتوانید از اینجا ببینید، این یادداشت دیدگاهیست مختصر در باب آنچه طی فعالیتهایمان در این زمینه تجربه کردهایم.
میر توحید رضوی کارگردان انیمیشن در یادداشت خود در باره جایگاه انیمیشن می گوید: قرار دادن انیمیشن در سبد تولیدات سازمانی هدف اصلی مااست و باید تفکر انتقادی در تولید آثار انیمیشن داشته باشیم.
در مرحلهی اول به جای رقابت با شرکت های خارجی! به نحوهی مدیریت درست فرآیند و رقابت با “خود” در سطح کیفی ظاهری و باطنی بیندیشیم و در این میان به تفکر، تولیدات و نظرات هم به عنوان ایرانیانی که زیر یک سقف هستیم بنگریم.
مدیر شرکت سپهر پویانمایان جوان یادآوری می کند: چه بخواهیم و چه نخواهیم، برد رسانه و اطلاعات رسانهای زیاد است، انیمیشن هم به عنوان یک رسانه و هم هنر، بعد جهانی دارد؛ ناچاریم به عنوان فعالان این عرصه هم جهانی و هم در ابعاد کوچکتر منطقهای فکر کنیم تا بتوانیم تولیداتی در خور توجه با همان نگاه انتقادی و حساس داشته باشیم.
ما نیز باید تحت هر شرایطی این طرز تفکر را وارد سیستممان کنیم تا تاثیرات خوبش را در آثار تولیدی این شاخه شاهد باشیم. کشورهای همسایه به سرعت باد از ما در حال پیشی گرفتن هستند و ما هنوز درگیر نرمافزار و فرآیند تصویب و سلیقه سازی هستیم! متاسفانه فرصتهای بسیاری از دست رفته است ولی باید هرچه زودتر کاری کرد.
کارگردان انیمیشن تهرانی ها تاکید دارد: البته ناگفته نماند که با ایجاد سیستمهای پیچیدهی تصویب پروژه، اعمال سلایق متعدد در مراکز مختلف تولید به هدف جلوگیری از تولید اثری کممایه باعث میشود تا آثار سلیقهای شوند، به اندازهی کافی انرژی و انگیزهرا از تولیدکنندگانی که با شوق و اشتیاق به دنبال کاریکه سالها در پی کسب دانش آن بوده است را سلب میکند و راه برای دلالان و کسانی که صرفا به دنبال کسب درآمد هستند باز میشود… .
این انیماتور می گوید: لازم است عنوان کنیم درآمد انیمیشن برای بعضی تولیدکنندگان شناخته شده در سطح خوبی است پس نمیتوان این موضوع را به همه تعمیم داد، این باعث میشود که تصمیم گیرندگان فرهنگی در سطوح مختلف سازمانی، تولید انیمیشن را بسیار پرهزینهتر پندارند که در نتیجه عملا رغبتی به تولید جدی نشان نداده و کاری از پیش برده نمیشود. البته نباید اینطور برداشت شود که انیمیشن ارزان تولید شود! ولی بر اساس پیچیدگی پروژه، هزینهای معقول و منطقی برآورد کنیم.
باید بتوانیم و بشود که گروهی کار کنیم، عدم توانایی کارکرد ایرانی در گروه و پروژههای گروهی از جمله انیمیشن را آنقدر گفته و تکرار کردهایم که خودمان هم باورمان شده است، به نظر من این یک اشتباه بزرگ است که در حال تکرارش هستیم.
رضوی یادآوری می کند: با نگاه اجمالی به کارهای یک گروه تولید کننده در کشوری مثل لهستان یا کانادا، به هیچ عنوان نمیشود کیفیت کاری هم از لحاظ فرم و هم از لحاظ محتوی را با تولید داخل مقایسه کرد! و باز هم اگر وارد جزئیات شویم، میبینیم که افراد تیمشان از انگشتان دست تجاوز نمیکند، در همان سن و سالاند و با همان سختافزار و نرمافزار کار میکنند و حتی بعضاً به عنوان پروژهی کوتاه دانشجویی و یا تجربی کنار هم هستند…!پس از تحویل اثر به مشتری، آنها را با به اشتراک گذاری در وبسایتهای تخصصی این زمینه به همه عرضه میکنند، میبینیم که موج تشویق ها و انتقادهای سازنده از اقصی نقاط کرهی زمین به سویشان سرازیر میشود…! سهم تولیدات ما در این میان واقعا چند درصد است؟!
وی تاکید میکند: این نگاه را هم باید مد نظر داشته باشیم، به هیچ عنوان نمیتوان سیستمی که به تولیدات کوتاه مدت و تجربی عادت کرده است را به ناگهان وارد تولیدات عظیم بکنیم و در انتظار بروز اتفاقی نو و غیرمنتظره باشیم…!، تولید انیمیشن ذاتاً فرآیند پیچیدهای است و تولیدکنندگان این عرصه باید این فرآیند پیچیده را برای سفارش دهنده سادهسازی و شفافسازی بکنند و به دنبال بازخورد هم باشند تا با بهبود مستمر تولیدات و همچنین مدیریت کارآمد بتوانیم وارد مراحل بعدی پیشرفت شویم.در این میان تامین نیروی متخصص چالشی بسیار جدی تلقی میشود که برای رفع آن هم باید تمهیدات دیگری اندیشید…
با ورود گروههای آماتور و کوچک به وادی انیمیشن و خصوصا کسانی که صرفا تسلط به نرمافزار دارند بدون هیچ تجربه و مطالعهای ادعای تولید انیمیشنهای ارزان قیمت دارند، همین باعث شده ضرباتی به بدنه انیمیشنمان وارد شود ،این جزو مواردی است که فعلا راهکاری ندارد! چون قیمت حرف اول را میزند و گاهاً در اغلب موارد به صورت بازاری با انیمیشن برخورد میشود اغلب سفارش دهندگان هم به سمت این گروهها کشیده میشوند و در ادامه میبینیم که تولیدات بسیار ضعیف در حال پخش از سازمان است و نتیجهای جز یک تجربهی بد برای سفارش دهنده نداشته است!
رضوی می گوید: اگر بتوانیم این موارد را در نحوهی تفکراتمان پیاده کنیم که تغییر نحوهی تفکر انسانها کار سادهای نیست! آنوقت میتوانیم بشینیم و به بومیسازی و ایرانی بودن کارها فکر کنیم. بتوانیم به عنوان کشوری که آثارش به خوبی در میان انبوه فرهنگهای مختلف شاخص باشد و به راحتی شناسایی شود شناخته شویم، از پراکندهکاری جلوگیری کنیم، صرفا به موسیقی و نقوش ایرانی که چندصد سال سابقه دارد تکیه نکنیم تا بار ایرانی بودن را به دوششان نگذاریم!( که صد البته بیتاثیر نیستند)، باهم به خوبی کنار بیاییم، باهم رشد کنیم و به آیندهی جمعی بیشتر از آیندهی فردی بیاندیشیم،در میان مسوولین اعتماد سازی کنیم و امیدوارم در چند سال آینده تمامی فعالان انیمیشن در کنار هم بتوانیم پاسخ نیازهای مخاطب تشنهلب ایرانی را بدهیم.
این مطلب 0 دیدگاه دارد.