چرا انیماتورها باید از استفاده از نمای نیم‌رخ اجتناب کنند

یکی از رایج‌ترین اشتباهاتی که انیماتورهای جوان در شروع انیمیشن‌سازی انجام میدهند،آنست که شخصیتها را به صورت نیم‌رخ میکشند.

وقتی دو شخصیت با یکدیگر صحبت می‌کنند، منطقی به نظر می‌رسد که بهتر است آنها را به صورت نیم‌رخ نمایش دهیم، اما این حالت از نظر ترکیب‌بندی خیلی مناسب نیست.

 از استفاده از نمای نیم‌رخ اجتناب کنید.

مشکل نمای نیم‌رخ آنست که هر چند از نظر فنی درست است، اما نوعی حس مسطح بودن و بی‎روح بودن را ایجاد می‌کند. در انیمیشن، به‌ویژه انیمیشن CG که در آن به مدل‌های سه‌بُعدی جان می‌بخشیم، خیلی مهم است که چهره شخصیت هم تا حد امکاننشان‌دهنده حیات و انرژی باشد. باید بتوان چشمان شخصیت را دید و با احساسات و عواطف وی ارتباط برقرار کرد.

نمای سه‌رخ

روش بهتر آنست که سر شخصیت را قدری به سمت مخاطب برگردانیم تا بتواند چهره و احساسات وی را ببیند. علت این کار آنست که شما قصد دارید مخاطب با شخصیتهای فیلم شما ارتباط برقرار کند – و این امر مستلزم آنست که چهره شخصیت ( و در نتیجه افکار و احساسات وی) را تا جایی که امکان دارد با وضوح ببیند.

همانگونه که نانسی بیمن (Nancy Beiman) در کتاب عالی خود ، Prepare to Board که یک منبع آموزشی خوب برای طراحی استوری‌بورد است، می‌نویسد، « قرار دادن شخصیتها در نمای سه‌رخ  نوعی حس  داشتن عمق و بُعد به آنها می‌دهد. »

مقایسه نمای سه‌رخ و نمای نیم‌رخ

به تصویر سمت راست که در آن دختربچه‌ای یک کرم کوچک را در دست گرفته، نگاه کنید. همانطور که در سمت راست تصویر می‌بینید، هنرمند ابتدا این طرح را به صورت نیم‌رخ به تصویر کشیده، اما می‌بینیم که نمای سه‌رخ در سمت چپ تأثیر بهتری دارد، زیرا می‌توان چهره دختر را دید و از احساسات و افکار او باخبر شد.

از نظر فنی نیازی نیست که سر این دختربچه  را به سمت مخاطب بچرخانیم، اما به لحاظ ایجاد یک ترکیب‌بندی جذاب و مناسب برای صحنه، این شیوه نتیجه بهتری دارد.