۶ احساس اصلی: به تصویر کشیدن غم و اندوه در انیمیشن به قلم تیم اینگرسول

موضوع اصلی مجموعه پستهای وبلاگ جدید ما به تصویر کشیدن ۶ حس اصلی در انیمیشن است و در هر نوبت به یکی از این حس‌ها می‌پردازیم. نخستین پست متعلق به تیم اینگرسولTim Ingersoll، انیماتور شرکت DreamWorks است که به طرح نکاتی در خصوص به تصویر کشیدن غم و اندوه در انیمیشن می‌پردازد!

از میان تمام کارهای انیمیشن که بر رویشان کار کرده‌ام، کار مورد علاقه من پری‌کوچولوی دریایی ( The Little Mermaid ) ، مخصوصاً صحنه‌ای  است که در آن آریل  در زیر کوهی از غم و اشک فرو می‌ریزد. از آنجا که این مطلب در مورد به تصویر کشیدن غم و اندوه در انیمیشن است، به نظرم این کار نمونه مناسبی است.

آریل درمی‌یابد که اریک ( شاهزاده) ازدواج کرده است. به گوشه‌ای از کشتی می‌دود، به ستونی تکیه می‌کند ، سعی می‌کند نفسش را حبس کند ، همانطور که قفسه سینه‌اش بالا و پایین می‌رود، لبهایش شروع به لرزیدن می‌کنند ، به آرامی می‌لغزد و نقش بر زمین می‌شود ، همانطور که سباستین خرچنگ و Flounder نگاهش می‌کنند، سرش زیر باله‌های دمی‌اش قرار می‌گیرد. هیچ کلامی گفته نمی‌شود یا به گفتن هیچ کلامی نیاز نیست. این یک لحظه غمناک و زیباست.

 اما چطور به این مهم دست پیدا کنیم؟

خب، تضاد راه خوبی برای نشان دادنِ تغییرِ احساسی می‌باشد. بدیهی‌ست که این امر به نظر کارگردان و یا هنرمند استوری‌بورد در خصوص جریان فیلم بستگی دارد. اما اگر شما یک هنرمند مستقل و یا دانشجویی هستید که انیمیشن خودتان را می‌سازید، یک راه خوب برای نشان دادن هر حس جدید، تغییر ، تغییر در زبان بدن و حالات چهره، است. تغییر دادن یک شخصیت از چیزی که تصور می‌شود ( شاد، راضی، خشمگین، عجول) و تغییر آن حالت به یک حالت احساسی دیگر نظیر غم و اندوه. اگر آن شخصیت زیاد جنب‌و جوش دارد، لازم است که حرکتش را آهسته کنید. مخاطب باید حالت چهره‌اش را ببیند.

این تغییر معمولاً یک واکنش زنجیره‌ایست که از چشمها شروع می‌شود. چشمها در حقیقت پنجره روح هستند، پس آنچه را که به آن فکر می‌کنیم، نشان می‌دهند. نکته اصلی و کلیدی در لحظات بینابینی قرار دارد، مثل لحظه‌ای که قبل از کاری ابروها بالا می‌رود ؛ در این لحظات مغز علت وجود احساس اندوه را پردازش می‌کند. این لحظات همان مواقعی هستند که ناگهان علت چیزی برایمان مشخص می‌شود و یا همان لحظاتی هستند که به آنها لحظات ” درک ناگهانی (aha)” می‌گوییم.  در چنین لحظاتی ما واقعاً باور می‌کنیم که آن شخصیت می‌اندیشد و با وی هم‌دردی کرده و به او اهمیت می‌دهیم.

این واکنش زنجیره‌ای از چشمها شروع می‌شود و سپس به دهان ، سر ، گردن، شانه‌ها و کل بدن منتقل می‌شود.

گاهی خوب است که شخصیت را به گونه‌ای به تصویر بکشیم که سعی دارد حیرت و اندوهش را مخفی و یا سرکوب کند.

نمونه بارز این حالت  را می‌توان در فیلم The Holiday مشاهده کرد. شخصیت کیت وینسلت در یک جشن کریسمس که از طرف محل کارش برگزار شده، متوجه می‌شود که رئیس / دوست‌پسرش نامزد کرده است و ناگهان به هم می‌ریزد، اما چون همکارانش در اطرافش هستند، سعی می‌کند که حیرت و اندوهش را با لبخند ظاهری مخفی کند. این کار نقش شما را خیلی واقعی می‌کند. این لحظه‌ها لحظات خاصی هستند که همه آنها را به خاطر می‌سپارند و باعث می‌شوند که مخاطب  واقعاً به شخصیت شما توجه کند.

پس در کنار فیلمهای انیمیشن فیلم‌های واقعی را هم بررسی کنید. همچنین دقت داشته باشید که غم و اندوهتان بیش از حد کلیشه‌ای و یا اغراق‌آمیز نباشد. به خاطر داشته باشید که غم فریاد نمی‌زند،« به من نگاه کنید ….. من غمگینم.» در واقع ، کسانی که غمگین هستند، در خود فرو می‌روند و نمی‌خواهند توجه کسی را به خود جلب کنند.

امیدوارم این مطلب به شما کمک کند. از ساخت انیمیشن لذت ببرید.

با آرزوی بهترینها. تیموتی اینگرسول

منبع: وبلاگ انیمیشن منتور