پادکست ۱۲: نگاهی به کتاب توهم زندگی Illusion of life (قسمت سوم)

از اینجا می‌تونید به پادکست Illusion of Life به صورتِ کامل گوش کنید و یا با کلیک روی آیکان سه‌نقطه، فایل ام‌پی‌تری رو دانلود کنید.

گزیده‌ای از متن:

Our Procedures

ص ۱۸۶ – ۱۸۵

والت دیزنی میگه: “یک ترکیبِ ایدآل اینه، استوری‌من، کارگردان و لی‌آوت‌مَن و همچنین آهنگساز به عنوان یک واحد داستانی عمل کنند. همه این افراد باید به طور عمیقی به تصویر متحرک عشق داشته باشند. نباید کسی نقش فراگیرتری داشته باشه به طوری که کسی جرات نکنه وارد گود بشه و از اینکه خودش و ایده‌هاش رو مطرح کنه بترسه.”

برخلاف ادعاها و تلاش‌های مداومی که صورت می‌گیره، والت دیزنی هیچ‌وقت سازمانی رو به اون معنای سرسخت و خشک ایجاد نکرد. چیزی که ایشون بنیان‌نهاد این بود، گروهی از هنرمندان بااستعداد که به صورت آزادانه با توانایی‌هایی خاص کنار هم جمع شده بودند به طوری که می‌تونستند  در زمینه‌هایی که مدام درحال تغییر بود باهم به خوبی کار بکنند. اونها این کار رو با کمترین میزان دستورات ولی با بیشترین میزانِ تعهد انجام می‌دادند. چیزی که والت می‌خواست نه اداره کردنِ امور به صورتِ موثر، بلکه بیشترین تلاش‌های خلاقانه بود. عناوینِ شغلی و طبقه‌بندی‌های بی‌پایانی در استودیو وجود داشت، اما همه اونها با مسئولیت‌پذیری سروکار داشتند تا مافوق بازی و این حرف‌ها.

والت رییس بود، نه به خاطر اینکه اینجا استودیو اون هست یا نه به خاطر اینکه قدرت این رو داره که چیزی رو که می‌خواد به دست بیاره، بلکه به خاطر این بود که ایده‌هاش بهترین بودند. خیلی وقت‌ها متوجه نمیشدیم که دنبال چه چیزی هست، اما هیچ‌وقت کاری نمی‌کرد تا ما اعتمادمون رو نسبت بهش و توان‌مندی‌هاش از دست بدیم. می‌تونستیم در خصوص قضاوت‌ها و تاکیداتش پرسش بکنیم یا روشی که مایل بود از اون طریق به خواسته‌هاش برسه، اما این موضوع مورد قبول همه بود که “روشِ والت، روشِ خوبی هست.” اغلب هر کدوم از ما این حس رو داشتیم و پیش خودمون می‌گفتیم، “عه، چرا این به فکر من نرسید؟” اما گه‌گاهی هم به صورتِ مخفیانه این حس رو هم داشتیم، “روشِ من بهترین روش هست، نه والت!” و گاهی هم همین نکته به نظر والت هم می‌رسید که روش ما بهترین روش هست نه خودش. والت میزانِ زیادی به کارمندانش اعتماد داشت تا خوراکِ ایده‌های خلاقانه‌اش رو تامین کنند و به نوعی کمکش کنند.

برای فهمِ راه و رسمِ والت، درکِ این نکته خیلی مهم هست که بدونید که والت به خاطر درآمدزایی وارد کسب و کار انیمیشن نشده بود. همانطوری که خودش گفت، “پول – یا نبودنش که نتونم ایده‌هامو جلو ببرم – ممکن هست من رو نگران کنه، اما منو هیجان‌زده نمی‌کنه. ایده‌ها منو هیجان‌زده می‌کنن.”

Director

ص ۲۰۰ – ۲۰۱

با رهبریِ مداومِ والت، در واحد “اتاق موزیک” روند انجام کار تنوع خیلی بیشتری نسبت به جاهای دیگه داشت. خودِ والت بهترین بازدهی رو موقعی داشت که با جزییاتِ بیهوده سردرگم نشه و این اجازه رو بهش میداد که ذهنش و تخیلاتش رو رها کنه تا آزادانه فکر کنه. بنابراین کارِ کارگردان از پروسه‌ی انتخاب قِطعه‌های گوناگون شروع میشه و سعی داره تا اونها رو باهم هماهنگ کنه. آدم‌های مختلف دیگه هم تلاش‌هایی در این مقام داشتند، برخی‌ها از رده‌های بالای Storyman می‌آمدند که دارای حس مشخص‌تری نسبت به تصویر کلی پروژه بودند و برخی دیگر هم انیماتورهایی بودند که استعداد طبیعی در کار با هنرمندانِ جوان‌تر داشتند. اشخاصی از دپارتمان لی‌آوت، کمک کارگردانان و حتی کسایی که به نظر می‌آمد میونِ دپارتمان‌ها سرگردان هستند بدون هیچ رده‌ای هم می‌آمدند.

Recording

ص ۲۰۳-۲۰۴-۲۰۵-۲۰۶

والت می‌خواست تا کاراکترهاش رو پیش از جلو رفتن با سکانس‌های بعدی از داستان یا حتی قبلِ شروع شدنِ تست‌هایِ انیمیشن پیدا بکنه. بنابراین، واحد تولید طبق اولین دستورالعمل شروع می‌کرد به پیدا کردنِ صداپیشگان. در این مرحله، نوع کاراکتری که قرار هست توی داستان استفاده بشه رو می‌دونستیم، اما پیدا کردنِ صداپیشه‌ی درست که بتونه به خوبی روی کاراکتر بشینه  بسیار پروسه‌ی سختی بود.

Assistant Director

این فرد نه دستیار هست و نه کارگردان. این فرد یک عیب‌یاب و ثبت‌کننده‌ی اطلاعات هست، کسی که مسئول الویت بندیِ نقدهایِ بسیار و تفکراتِ خلاقانه‌ی کارگردان و واحد تولید رو داره. این فرد جاهایی که چیزها مدام به بیراهه می‌رن و از کنترل خارج می‌شن کار می‌کنه.

برای دسترسی به همه پادکست‌ها، از منوی “مباحث انیمیشن” روی پادکستِ انیمیشن کلیک کنید. اگر با گوشی هوشمند وارد شده‌اید، از گوشه سمتِ چپ روی آیکان “سه خطِ تیره” تَپ کنید و سپس روی فلشِ مقابلِ مباحث انیمیشن بزنید، از زیرمجموعه‌ی ظاهر شده، پادکستِ انیمیشن را انتخاب کنید تا همه پادکست‌ها نمایش داده شود.