نگاهی به کتاب هنری انیمیشن کوکو از پیکسار

در این ویدئوی اختصاصی پویانما، آقای میرتوحید رضوی نگاهی کرده به کتاب هنری انیمیشن COCO .

پیش‌گفتار توسط جان لا‌ستِر:

وقتی که لی‌آنکریچ برای اولین بار اومد و ایده رو مطرح کرد تا تبدیل به کوکو بشه، بلافاصله در مورد امکاناتی که این ایده با محوریت جشنِ پر جنب و جوش دی‌یا‌دِ‌لوس‌مورتوس داشت هیجان زده شدم.

خیلی از فرهنگ‌های مختلف در اقصی‌نقاط دنیا مراسمی دارند که در اون به یاد رفتگانشون دور هم جمع میشن. اونها اغلب تاریک و محزون هستند اما دی‌یا‌دِلوس‌مورتوس که توی مکزیک و کشورهای دیگه هم قابل مشاهده‌ست توام با شادی و هیجان هست؛ مراسمی سرشار از رنگ، هنر، موسیقی، غذا و خاطرات.

آقای آنکریچ و تهیه‌کننده‌اش خانم دارلاآندرسون و تیم فوق‌العاده‌ی اونها که توسط نویسنده و کمک کارگردان، آقای آدریان مولینا و طراح تولید آقای هارلِی جِ‌ساپ هدایت می‌شد سفرهای متعددی به مکزیک داشتند تا از نزدیک این مراسم رو بررسی کنند و ببینند که چطور نسل به نسل منتقل شده است. اونها شهرهای بزرگ و روستاهای کوچیک رو از نزدیک دیدند و رژه‌های مردم در خیابون‌ها و شب‌زنده‌داری‌هاشون رو در قبرستان‌ها رو دیدند. توسط خانواده‌های خونگرم دعوت شدند تا مراسم رو باهاشون شریک بشن. دنیای این فیلم، هر دو. یعنی روستای میگل سانتاس‌ِسیلیا و دنیای شگفت‌انگیز مرده‌گان پر از احساس و تجارب کسب شده از این سیاحت‌هاست.

برای تیم کوکو خیلی مهم بود تا نه‌تنها دنیایی زیبا و سرزنده خلق کنن، بلکه به اصل “مراسم روز مردهThe Day of The Death” کاملا وفادار باشن.

در طول این اکتشاف، به مفهوم اصلی این مراسم از دیدگاه شخصی احترام ویژه‌ای قائل شدم. در سال‌های اخیر پدرم و هم مادرم رو از دست داده‌ام، برادرم ۱۲ سال پیش از دنیا رفت و همچنین همسرم نانسی، پدرش رو سال گذشته از دست داد.

همچنان که بیشتر و بیشتر در طول ساخت کوکو در خصوص جشن روزمرده اطلاعات کسب می‌کردم، الهام بیشتری از طریق تمرین این مراسم پرجنب و جوش و لذت‌بخش می‌گرفتم. در نوامبر گذشته توی خونه به همراه نانسی عکس‌هایی از عزیزانمون رو به دیوار نصب کردیم و چیزهایی که دوست داشتند از جمله: غذا، نوشیدنی رو براشون مهیا کردیم. با تعریف خاطره‌ها و خنده‌هایی که در کنارش داشتیم که سال‌ها در موردشون فکر هم نکرده بودیم باعث شدند تا به طور فوق‌العاده‌ای از همگی یاد کنیم. تجربه‌ای تکان دهنده بود و به این نتیجه رسیدیم که هر سال انجامش بدیم تا کمک کنیم بچه‌هامون و در نهایت نوه‌امون به اونها متصل بمونند و کسایی که باعث شدند تا آنچه که امروز هستند رو بشناسن.

داستان ریشه تو فرهنگ مکزیک داره. با موسیقی، خانواده و قدرت به یاد آوری، کمک کرده تا جهان با اون ارتباط برقرار کنه. امیدواریم تا کوکو الهام‌بخش خانواده‌ها در سراسرجهان باشه تا لحظه‌ای رو به یادکردن از اجدادشون به همراه حق‌شناسی و لذت سپری بکنن.

  

مقدمه:توسط آقای لی آنکریچ

مطمئن بودم که داستان‌های قدرتمند باید از جایی خیلی شخصی سرچشمه بگیرند. هرچقدر ایده جهانی‌تر باشه، به همون میزان احتمال برقراری ارتباط مردم دنیا قوی‌تر خواهد بود.

و چه چیزی جهانی‌تر از موضوع خانواده؟

چه بد، چه خوب همه‌ی ما از خانواده‌ها آمده‌ایم. بعضی کوچیک و بعضی بزرگ. و خانواده‌هایی که در طول زمان و از نسل‌های بیشماری سرچشمه گرفته‌اند. علی‌رغم این، معمولا چند نفر بیشتر از گذشتگان‌ خودمون رو نمیشناسیم و خوش شانس بوده‌ایم اگر چند خاطره از کسانی که قبل از ما آمده بودند رو شنیده باشیم. اما چه سرنوشتی منتظر اونهایی بود که دیگه خاطراطشون نقل نمیشه؟ همچنان که زمان داره سپری می‌شه، خاطراتِ نیاکانِ دورِ مون با خطر تبخیر در اِتِر زمان مواجه هستن.

مکزیک جزو اون دسته از کشورهایی هست که یادآوری نیاکان رو به مراسم باشکوهی تبدیل کرده. اما روز مرده در این کشور خاص، سرشار از رنگ، شادی، موسیقی و جشنواره‌های متنوع و پر از حس زندگی‌ست. خیلی از مردم می‌دونن که این روز رو آیکانیزه کرده‌اند: جمجمه‌های رنگی‌یه آب‌نباتی، اسکلت‌های ویکتوریایی و نقاشی‌های زیبا روی صورت. اما بسیاری از فرهنگ‌های خارج از مکزیک از هسته و پیام اصلی این جشن مطلع نیستند. امری ضروری‌ست تا یادی از اجداد و نیاکانی که قبل از ما اومده بودند رو زنده نگه داریم تا داستانِ اونها در بینِ نسل‌ها بازگو بشه تا زنده بمونند.

این مفهومی بود که باعث شد قصه‌ای در خصوص روز مرده شکل بگیره و کوکو نتیجه‌ی این اکتشافات و سفر چند لایه‌ای بود که به همراه گروه شگفت‌انگیزم داشتم.

آثاری که توی این کتاب خواهد دید، نتیجه‌ی مستقیم سفرهای تحقیقاتی ما به سراسر مکزیک است. همچنین نتیجه‌ی تخیلاتِ پربار و استعدادهای سرگیجه‌آور تیمِ کوچگ هنری بود که با شور و اشتیاق دنیای کوکو را خلق و زنده کردند.

کوکو بودنِ فرهنگِ زیبا و الهام‌بخش کشور مکزیک خلق نمی‌شد، همچنین خانواده‌هایی که با آغوش باز درب خانه‌هایشان را به روی ما گشودند. برای همیشه قدردان آنها خواهیم بود.

همه‌ی ما روی شانه‌های کسانی ایستاده‌ایم که قبل از ما آمده‌بودند. امیدوارم کوکو الهام‌بخش مردم در گوشه و کنار جهان باشه تا به صورت مفرح و شاد خاطرات‌شون رو جشن بگیرند و داستانِ نیاکانشون رو به نسل‌های بعد منتقل کنن.

 

خونه‌ی خانوادگی خانواده‌ی ریوِرا

نَت مَک‌لاگ‌هِلین Nat McLaughlin

ص ۲۹

تصمیم گرفتیم تا ترکیب خانه‌ی ریورا رو از مغازه‌ای که سال‌ها پیش شروع شده بود آغاز کنیم. احتمالا بخشی از یه ساختمون بزرگ‌تر که دیگه وجود نداره. همچنان که خانواده رشد می‌کنه و کسب و کارشون هم، نواحی که توی اون زندگی می‌کنن رو به یک بخش و مغازه‌رو بر حسب نیاز سمت دیگه گسترش دادند. این کار به بخش مهمی از داستان‌سراسس بصری خانواده تبدیل شد، چون می‌تونید تاریخ خانواده رو از بخش‌های قدیمی تا نواحی تازه‌تر رو شاهد باشید.

لحظه‌ت رو دریاب Seize your moment

 دین کِلی dean Kelly

 Lead story artist

 ص ۵۹

مهمترین نکته در سکانس برداشتنِ گیتار از مقبره‌ی دلاکروز این بود که همه چیز با انگیزه احساس بشه. مخاطب باید با میگل ارتباط برقرار می‌کرد، حتی وقتی که دزدکی وارد مقبره شده بود. باید احساس می‌کردید که میگل اساسا پسربچه‌ی خوبی ست. لحظه‌ی لمس تارهای گیتار لحظه‌ی جادویی بود که اون رو به دنیای مردها وارد می‌کرد. اما به این معنی بود که باید گیتار رو پیش خودش همراه نگه می‌داشت که قوانین رو پیچیده می‌کرد. پس فکر کردیم که بهتره زنجیره‌ای از وقایع رو داشته باشیم. وقتی که گیتار رو از روی دیوار برمیداره، گلبرگ‌های روی زمین می‌درخشن و وقتی با انگشت‌هاش ضربه‌ای به تارها می‌زند، اونها میلرزند و تکان می‌خورد؛ اما این بیشتر برای مخاطب هست تا خودِ میگل، میگل چشم‌هاش رو بسته. اما وقتی که میگل نور چراغ‌قوه‌ها رو اطرافش می‌بینه و صداها رو می‌شنوه، عمدا گیتار رو روی زمین میذاره و عذرخواهی می‌کنه تا وقتی که سرایدار مقبره به او نزدیک می‌شه و ناگهان از دورنِ بدنش عبور می‌کنه، لحظه‌ای هست که میگل متوجه می‌شه که به دنیای دیگه منتقل شده.

Layers of history لایه‌های تاریخ

تهیه کننده دارلا، کِی اندرسون Darla k. Anderson

ص۶۶

طراحی سرزمین مردگان احترام به مکزیکوسیتی هست. درست مثل مکزیکو سیتی که روی دریاچه‌ای در حوضه‌ی یک آتشفشانِ بزرگ ساخته شده، برج‌های سرزمین مردگان هم از آب سربرآوردند. لایه‌های اول هِرم‌ها هستن. وقتی بالا و بالاتر می‌روند، این لایه‌ها پی‌درپی مدرن‌تر میشن. ایده این هست که در حالی که مُرده‌ها از سرزمین زنده‌ها می‌یان، سازه‌هایی روی بناهای قبلی می‌سازن که با حال و هوای اونها مطابقت داشته باشه.

The final death  مرگ نهایی

 Jason Katz جِیسون کاتز

 Story supervisor

  ص ۱۱۶

در مکزیکو با اعتقادی آشنا شدیم که عقیده دارن هر شخص ۳ مرحله مرگ داره. اولی زمانی هست که می‌میرید. وقتی که آخرین نفس را می‌کشید. دومی وقتی ست که به خاک سپرده می‌شوید و سومی زمانی هست که آخرین کسی که در زمین شما رو به یاد داره بمیره و دیگه توسط فرد زنده‌ای به یاد آورده نشوید.

ایده‌ی مرگ سوم برای ما حس بسیار قدرتمندی داشت. نه فقط این‌که زیباست، بلکه روش شاعرانه‌ای که ارتباط میانِ مرده و زنده رو زنده نگه‌میداره.

شخصیت‌های تاریخی historical figures

دَنیل آرریاگا Daniel arriaga

Character art director

 ص ۱۳۶

می‌خواستیم شخصیت‌های مهم تاریخی رو هم تو مهمونی دلاکروز داشته باشیم. داشتن شخصیت‌هایی که در میونِ جمعیت بشه اونها رو شناخت. خیلی از اونها رو وقتی که نوجوان بودم می‌شناختم چون مادربزرگم همیشه تلوزیون مکزیک رو تماشا می‌کرد و تو اون زمان، اونها همه جا بودند. خیلی حس خوبی داشت که تونستیم اونها رو از طریق انیمیشن زنده کنید و می‌دونم که برای خیلی‌ها جایگاه خاصی توی قلب‌شون داره.