انیماتورها چطور پرانگیزه می‌مانند

چند هفته‌ی پیش از شما پرسیدیم که چطور در حینِ پروسه‌ی طولانی و طاقت‌فرسای انیمیت، انگیزه‌ی خودتان را حفظ می‌کنید؟ الان وقت آن رسیده که به سراغ صحبت‌های شما برویم!

“دفترچه‌ی طراحی شخصی‌ام مرا پرانگیزه نگه می‌دارد.”

-DISTRAKT

” من به موسیقی با صدای بلند گوش می‌دهم.”

-Franklin

” من روی چیزهای مختلف متمرکز می‌شوم. ده دقیقه روی یک کار و ده دقیه روی طرحی دیگر زمان صرف می‌کنم. سپس با اتمامِ ده دقیقه‌ها همه‌ی کارهایم تازه و جدید می‌مانند!.”

-Sherri

“تکنیک ِ Pomodoro یکی از بهترین روش‌ها برای به سرانجام رساندن کار است.”

-Toonio

“لازم دارم این موضوع را بگویم که من واقعا با کارهای دیگر هنرمندان انگیزه‌ام تقویت می‌شود. به صورتِ آنلاین در مورد آنها جستجو می‌کنم و سعی می‌کنم به همان طریق من هم کارهای خوب خلق کنم.”

-Cman4789

“برای من، انگیزه از خانواده‌ام سرچشمه می‌گیرد. از زن و دخترم. هروقت احساس می‌کنم که کم آورده‌ام، به عکس آنها که روی میز کارم است نگاه می‌کنم و به خودم می‌گویم که باید ادامه دهم.”

-Jackson Fox

“داشتنِ مشتری‌ها و دوستانی که به کمک من نیاز دارند، مرا پرانگیزه می‌کند.”

–James McMullen

“من اغلب در حینِ کار به پادکست‌ها گوش می‌دهم. نمی‌خواهم که میز کارم را ترک کنم چون نمی‌خواهم چیزی از مطلب را از دست بدهم، پس یکجا می‌مانم و کارم را تمام می‌کنم. تکنیک pomodore خیلی جالب به نظر می‌آید، باید آن را امتحان کنم!”

-Sabina K

“هاهااا شما را درک می‌کنم بچه‌ها! من هم دوست دارم این انگیزه‌ها را داشته باشم، اما پس از کار، روزی بالای۸ ساعت واقعا دوست دارم یکجا دراز بکشم، فیلم تماشا کنم ویا ویدئوگیم بازی کنم. می‌خواهم روی انیمیشن کوتاه جدید کار کنم و در کنار دوستانم در پروژه‌ی آنها انیمیت کنم، اما پس از کار مداوم در طول روز مغز آدم تعطیل می‌شود.

اما من درمورد انگیزش پس از کار خواهم گفت. در حینِ کار بزرگترین انگیزه‌ی آدم همان اشتیاق است. پروژه‌ای که رویش کار می‌کنید مهم نیست، شما انیمیشن را دوست دارید یا بدنبالِ رویاهای خودتان هستید و قصد دارید شغل رویایی خودتان را داشته باشید.

اگر اشتیاق داشته باشید، هرجایی که دوست دارید می‌توانید بروید، چون این واژه به “کارِ سخت” لینک شده است. خودتان را هربار بیشتر و سخت‌تر روبه جلو هُل می‌دهد.

-Jacob

“میز کار من از طریق طناب‌هایی در حالِ سوختن روی ِ چاهی که در آن کروکدیل‌های گرسنه‌ی مجهز به لیز انتظار مرا می‌کِشند آویزان است!، تمام سعی‌ام این است که کارم را قبل از آنکه طناب‌ها به خاکستر مبدل شوند به اتمام برسانم!…، این انگیزه‌ی من را تقویت می‌کند.”

-Ernest

اما تکنیکِ پومودورو چیست؟

اندکی سرچ لازم بود که انجام دادم!. این تکنیک یک روشِ مدیریتِ زمان است که توسطِ فرانسیسکو سریلو در اواخر دهه‌ی هشتاد ایجاد شد. در این روش، کار به بخش‌های ۲۵ دقیقه‌ای تقسیم می‌شود که با زنگِ تنفس‌هایی کوتاه جدا شده‌اند. این فواصل را با نامِ پومودوری می‌شناسند. این واژه ریشه‌ای ایتالیایی دارد. Pomodoro در این زبان به معنی گوجه‌فرنگی است.

ایده اصلی این روش این است که استراحت‌های مکرر می‌تواند به چابکی ذهن کمک کند.

از ویکی‌پدیا:
بر طبق این روش بهترین تکه زمانی برای کارکردن ۲۵ دقیقه است که برابر است با مدت زمان لازم برای درست‌کردن سس پومودورو که یک سس گوجه‌فرنگی سنتی ایتالیایی است. فرد پس از ۲۵ دقیقه کار باید برای مدت کوتاهی مثلاً ۳ تا ۵ دقیقه استراحت کند

در این فن، هر بازه زمانی ۲۵ دقیقه‌ای یکپومودورو نامیده می‌شود و پس از هر چهار پومودورو یک استراحت طولانی‌تر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه‌ای وجود دارد.

سیریلو که یک نوآور و کارگشا در زمینه فنون بهبود فرایند شناخته می‌شود این فن را در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی به دنبال تحقیقات در زمینه بهبود عادت‌های مطالعه خودش معرفی کرد. مفاهیم به کار رفته در این روش مشابه فنون جعبه‌بندی زمان و توسعه مکرر و فزاینده در زمینه طراحی نرم‌افزار است.

منبع

مترجم: میرتوحید رضوی