هشت دقیقه فیلم از دوران طلایی بازار انیمیشن کلاسیک
سال‌ها پیش، با یک متن خبری مواجه شدم که یک مصاحبهٔ خبری از یک هنرمند کهنه کار انیمیشن بود. متن خبر این طور شروع میشد. “ممکنه نظر خودتون رو در مورد دوران طلایی انیمیشن بفرمائید؟” و هنرمند اینطور پاسخ داده بود. “دوران طلایی؟ یادم نمیاد طلا به دست آورده باشم.”
و حقیقت هم چیزی جز این نبود. دهه‌های ۱۹۳۰، ۴۰ و ۵۰ که عصر طلایی انیمیشن کلاسیک نام گذارده شدند، آنچنان که شاید مستحق بود، برای هنرمند زمان خود، سوددهی مالی نداشت. بسیاری از طراحان و انیماتور ها، کسب در آمد خود را از کار در استودیو‌های کوچک، با کار بر روی کتاب‌های مصوّر، پوستر‌های تبلیغاتی و تبلیغات کوتاه انیمیشنی که بیشتر به عنوان پیش نمایش فیلم در سالن‌های سینما، به روی پرده می‌رفتند، به دست می آوردند. که همین شرایط، فرصت رقابت و بهبود تولیدات انیمیشنی را بالا می‌برد.
یک نمونه از این استودیو‌ها که شاید در بهترین حالت ممکن، تنها در پاورقی‌های تاریخ انیمیشن, شاید به چشم بخورد، استودیوی کوچکی در ایالت کلرادو، با نام تجاری کمپانی فیلم الکساندر بود.
برای دهه های متوالی، استودیو الکساندر، از جمله مراکز طراحی و اجرای انیمیشن‌های کوتاه در هالیوود به شمار میرفت و در این میان هنرمندان نام آوری مثل Tex Avery از این استودیو حاصل شدند.
Bob Trochim که در حدود ۲۰ سال پیش، استودیو الکساندر و تمامی وسایل آن را خرید، در مصاحبه ای درباره کار خود چنین گفت: “سال‌ها در استودیو الکساندر کار کردم و امروز که بهشون نگاه می‌کنم، تمام چیز‌هایی که ساختیم، تمام کاراکتر‌ها، چه قدر ذاتاً شبیه به هم اند. حقیقتا می‌تونستیم از یه کاراکتر، تبلیغ غذای سگ بسازیم و از همون کاراکتر برای تولید آگهی بازرگانی در و پنجره استفاده کنیم.”
در سال ۲۰۱۱ و با حضور سنگین هنر‌های دیجیتال در صنعت تبلیغات، استودیو الکساندر، به ناچار در‌های خود را برای همیشه بست و چیزی از نام او در تایخ به جا نماند.
این مطلب 0 دیدگاه دارد.