کمک به انیمیتِ کاراکتر با استفاده از تصاویر ویدئویی

با ظهور دوربین‌های کوچک دیجیتال (مانند دوربین‌های موبایل که قادرند تصاویر و عکس‌هایی با کیفیت مناسب بگیرند) تهیه‌ی منبع ویدئو برای یک اکشن که می‌خواهید انیمیت کنید بسیار ساده‌تر از گذشته شده است. این کار مشابه همان کاری هست که انیماتورهای دهه 30 انجام می‌دادند. تمامی فیلم‌های دیزنی منابع عظیمی از فوتیج‌های ویدئو و عکس داشتند و از آنها در انیمیت شات‌ها استفاده می‌شد که هم‌اینک این روش در این استودیو‌ها ادامه دارد. برخی از انیماتورها در خصوص این روش فکر می‌کنند این کار نوعی “گول زدن” است!. به این دسته از انیماتورها باید گفت که این کار انیمیشن شما را بهینه می‌کند، بد نیست قبل از هر کاری، با صرف کمی زمان و انرژی در مقابل دوربین به کار خود کمک کنید.

خودتان یا فرد دیگری می‌تواند برایتان بازی کند، سپس آن را در کامپیوتر خود باز کنید و در حین انیمیت از آن استفاده کنید. این کار حس بهتری از حرکت را ایجاد می‌کند، بازیِ چیزی، باعث می‌شود به صورت سریالی پیوندی میان ذهن و حرکت بوجود می‌آید، سپس با انیمیت آن حرکت، ذهن ناخودآگاه‌تان این اطلاعات را رسم کرده و کمک می‌کند بهتر و راحت‌تر انیمیت کنید. ورزشکاران نیز مشابه این کار را به اسم “Visualisation” یا “تصور”  انجام می‌دهند، آنها تمرکز کرده و حرکتی که باید اجرا کنند را با تمامی جزئیاتش تصور می‌کنند (حتی فریم به فریم). این باعث می‌شود ارتباطات زنجیرواری در ذهنشان شکل بگیرد تا ناخودآگاهشان قبل از اجرای حرکت، در جریان آنچه باید انجام شود قرار بگیرد.

پس، وقتی آماده‌اید تا صحنه‌ای را انیمیت کنید، لیستی از اتفاقاتی که قرار است بیفتد را تهیه کنید (مرد می‌نشیند و کتاب می‌خواند، اطراف را برانداز می‌کند، ناگهان جا می‌خورد و به صورت اغراق آمیزی نگاه می‌کند و…) چند دقیقه آن را خودتان اجرا کنید تا ببینید نیازمند چه چیزهایی است. از شخصی بخواهید تا با دوربینش آن را ضبط کند، یا خودتان آن را در اتاقی خالی جاسازی کرده و رکورد را فشار دهید!، در انواع مختلف و با زمانبندی‌های گوناگونی آن را اجرا کنید. سپس خواهید دید ایده‌هایی به سراغتان می‌آید که قبلاً هنگامی که مستقیما در کامپیوتر شروع به انیمیت می‌کردید هیچ‌گاه به ذهنتان نمی‌آمد.

فیلم‌ها را از دوربینتان روی کامپیوتر کپی کنید و چندین بار آنها را ببینید. سعی کنید احساستان را در حین انجامش بفهمید. از انواع برداشت‌هایتان قسمت‌هایی که احساس می‌کنید خوب است را روی انیمت و کاراکتر دیجیتالی خود پیاده کنید. مهمترین نکته در این قسمت این است: این ویدئو‌ها را کورکورانه روی کاراکتر کپی نکنید. “ماهیت آن را بردارید.” شاید لازم باشد زمانبندی را کند کنید( معمولاً باید چیزها را کندتر از زندگی واقعی انیمیت کنید)، شاید لازم باشد هر حالت یا Pose را اغراق‌آمیز کنید.

با مشاهده‌یِ چنیدین بارِ ویدئوها (نزدیک به جایی که دیوانه‌تان کند!) چند اسکچ تامبنیل هم بزنید تا بعداً به آنها رجوع کنید. همچنین کمک می‌کند تا آنچه را که در حال انیمیت‌اش هستید، بهتر و تمیزتر بدانید.

در نهایت، بعد از اینهمه جستجو، انیمیت را آغاز کنید، دائماً به ویدئو، تامبنیل‌ها و قابلیت‌های خودتان مراجعه کنید تا حرکت‌ها را خلق کنید. هیچ‌گاه فکر نکنید که این کار، با گذاشتن آینه کنار مونیتو‌رتان حل می‌شود و کمک شایانی به شما برای انیمیت می‌کند…!