ترفند های جلب توجه – قسمت سوم

نامرئی نگه داشتن ساختار :

ما تمایل داریم مخاطب را در داستان حیران و سرگردان حفظ کنیم . بنابراین ما روی ساختارمان کار میکنیم . چگونه ساختارمان را نامرئی نگاه داریم ؟ خوشبختانه فیلمسازان برای این کار راهی دارند به نام سبک ویرایش پیوسته کلاسیک (classical continuity editing style). هرچند سایر هنرمندان رشته‌های دیگر در زمینه سرگرمی، با همین مسایل به طرقی دیگر مواجه هستند و آنها می توانند بصیرت بسیاری را صرف مسئله هدایت و جلب توجه مخاطبین خود کنند. بیایید در ابتدا نگاهی به هنر “تکلم بطنی” (تکلم هنرمند جای خود و یا عروسک به صورتی که دهان باز و بسته نشود) بیندازیم. یک داستان همانند تکلم بطنی است . به نظر می رسد داستان فیلم نیز ، خود راوی خویش است بدون اینکه کسی آن را برایمان نقل کند . برای دستیابی به این امر ترفندهای مشخصی وجود دارد . بیایید ببینیم تکلم بطنی چه پیشنهادی برایمان دارد .

عروسک گردان چنان به وسیله دادن حس و حرکت به یک شخصیت عروسکی جان می بخشد که گویی واقعا عروسک دستکشی موجودی زنده است . پس در این مورد کارگردانی با دو جنبه سر و کار دارد؛

نخست: جلب توجه به عروسک هنگامی که هنرمند در حال صحبت به جای آن است .

دوم: اینکه توجه شما را با دور نگه داشتن عروسک از خود منحرف سازد .

البته ما می‌دانیم که این عروسک گردان است که تمام دیالوگ‌ها را انجام می‌دهد . اما وقتی عروسک حرف میزند هنرمند شما را به جایی که باید نگاه کنید هدایت می‌کند.

به مخاطب هر بار یک چیز را نشان دهید. ضمیر آگاه در هر بار می‌تواند به یک چیز توجه کند . توجه داشته باشید که من از واژه ضمیر آگاه استفاده کردم . ضمیر آگاه ما تنها نوک کوه یخ است. بیشتر سازماندهی ادراکی به وسیله سیستم خودکار عصبی اتفاق می‌افتد که بازتابی از چگونگی احساسات و تفکرات مخاطب است . تمام عناصر ساختاری می‌توانند این وظیفه را انجام دهند. برای مثال صحنه مشابهی درسایه ، نسبت به وقتی که همان صحنه را در تابش مستقیم نور خورشید داریم میتواند برای ما به وجود آورنده احساسات کاملا متفاوتی باشد .

اگر شما سوالات چالش برانگیز خود را مطرح نکنید به مخاطب برای طرح سوالاتش میدان میدهید.

اگر شما سوالات چالش برانگیز خود را مطرح نکنید به مخاطب برای طرح سوالاتش میدان میدهید. شما مایل نیستید که سوالاتی همچون: “پس کی اتفاقی می افتد؟!” یا “من چرا دارم این فیلم را تماشا میکنم؟!” به ذهن مخاطب راه پیدا کند . شما باید وی را در حالتی از اشتیاق و تعلیق نگاه دارید. اشتیاق، اغلب نتیجه مواجهه با ناشناخته ها است. تماشاچی پاسخ سوالاتی را که از تماشای فیلم به وجود آمده اند یافته و بدین ترتیب تنش های ناشی از عدم آگاهی اش را فرومی نشاند.

Francis Glebas