حقه‌های جلب توجه

هدایت داستان

عروسک ( پس یک کارگردان چگونه ساختار را نامرئی می‌سازد؟

عروسک گردان: یک کارگردان مثل یک عروسک گردان عمل می‌کند. عروسک گردانان از سه تکنیک استفاده می‌کنند، اول بین صدای خودشان و عروسک یک کنتراست ایجاد می‌کنند. من عادی صحبت می‌کنم و تو بامزه حرف می‌زنی.

عروسک گردان: دوم، وقتی عروسک حرف می‌زند او دهن خود را تکان نمی‌دهد، صدای خود را جای دیگری”رها” می‌کند. در واقع، با لبهای تقریبا بسته و زبانی که به دندانهای پایینی چسبیده صحبت می‌کند.

عروسک گردان: و سوم، وقتی می‌خواهد عروسک حرف بزند لبهای عروسک را تکان می‌دهد. این باعث می‌شود حواص تماشاچی پرت شود. مثلا: وقتی می‌خواهیم تو حرف بزنی من لبهای تو را تکان می‌دهم و تماشاچیان به تو نگاه می‌کنند.

عروسک: منظورت اینه که من احمقم؟ محض اطلاع شما من یک عروسک گردانم!

عروسک گردان: راستی، یه چیز دیگه، با حرف زدن و شرکت دادن نماد عروسک گردان در بحث و نگاه کردن به او بگونه‌ای که گویی عروسک حقیقی است، توجه تماشاچی را هدایت می‌کنند خواهشا منو نزنیا…

یک داستان، همانند یک تکلم بطنی است. بنظر میرسد داستان فیلم بدون اینکه نیاز به راوی داشته باشد روایت خود را بازگو میکند. حقه‌های بسیاری برای دستیابی به این امر وجود دارند. بیایید نگاهی بیاندازیم به آنچه که هنر تکلم بطنی برای ما به ارمغان می‌آورد

عروسک گردان با بخشیدن احساسات به عروسک و رفتار کردن با او طوری که عروسک ، ببخشید، همان «نماد عروسک گردان» واقعی است، آن را زنده میکند. پس در این حالت هدایت دو جنبه را در برمی‌گیرد. اول، هدایتِ توجه، به نماد عروسک گردان بهنگام صحبت کردن اوست. دوم، عروسک گردان با ایجاد فاصله بین خود و عروسک توجه شما را به سمت او منحرف میکند. البته ما همه میدانیم این عروسک گردان است که برای هر دو صحبت میکند، اما وقتی نماد عروسک گردان، صحبت میکند، این عروسک گردان است که نگاه شما را هدایت میکند و مشخص میکند کجا را نگاه کنید.

 استعاره زبان را بیاد می‌آورید؟ در هر زمان فقط یک چیز را به مخاطب نشان دهید. ذهن آگاه در هر زمان تنها به یک چیز میتواند توجه کند. دقت کنید که گفتم ذهن آگاه. ذهن اگاه ما همانند قله کوه یخ است. بیشتر سازمان ادراکی ما از طریق سیتم عصبی خودکار  یا قبل از ورود به توجه آگاهانه اتفاق می‌افتد. به عبارت دیگر در قسمتی از کوه یخ اتفاق می‌افتد که شما قادر به دیدن آن نیستید.

یک کارگردان، از طریق هماهنگی نمایش صدا و تصویر فیلم، توجه بیننده را هدایت میکند. ابتدا، باید توجه مخاطب را جلب کنید، سپس آن را از منحرف شدن حفظ کنید. در این راستا، یک کارگردان همچون یک هیبنوتیزم کننده عمل میکند. که تحت کنترل آگاهانه بیننده نیست.

وقتی یک فیلم نمایش داده میشود، بطور واضح و چشمگیری ذهن آگاه، داستان را دنبال میکند. با این حال، ذهن آگاه ما تمام اطلاعات را خارج از محدوه آگاهی ما دریافت میکند. این تاثیرات نامحسوس بر طرز تفکر و احساس مخاطب تاثیر میگذارند. تمام عوامل ساختاری میتوانند این عملکرد را داشته باشند. اگر بخواهیم یک مثال تند و تیز بزنیم، نمایش یک صحنه یکبار در سایه باردیگر در نور، میتوانند احساس متفاوتی را القاء کنند.