Ren & Stimpy انیمیشن تلوزیونی را مجدداً ابداع کرد که تأثیر آن تا ۳۰ سال پس از آن باقی مانده است
در اوایل دهه ۹۰ انیمیشن از خواب چندده‌ساله خود بیدار شد. پس از چند دهه برنامه‌های انیمیشن شبکه‌محور و فیلمنامه‌محور، مجموعه جدیدی از برنامه‌های انیمیشن برای دوران نوین مطرح و معرفی شدند.
سیمپسونها ( ۱۹۸۹) الگویی برای کمدیهای پرمخاطب بزرگسالان به وجود آورد که تا به امروز همچنان پابرجاست، مجموعه انیمیشن بتمن ( ۱۹۹۲) مجموعه‌های ماجرایی و اکشن را متحول کرد و انیمیشن MTV از طریق مجموعه‌های مختلفی همچون Liquid Television, Aeon Flux و Beavis & Butt-Head ( 1993-1991) حس زیبایی‌شناسی مستقل را با فرهنگ اصلی و رایج در هم‌آمیخت.
پس از آنها نمایش Ren & Stimpy است که ۳۰ سال قبل در ۱۱ آگوست سال ۱۹۹۱ در Nickelodeon به نمایش درآمد. این مجموعه انیمیشن تلویزیونی کودکان را کاملاً متحول کرد. این مجموعه تنها کارتونهای کودکانه را تغییر نداد، بلکه آنها را از بیخ‌وبن به‌هم‌ریخت و پس از آن از نو محصول سرگرم‌کننده‌تری به‌وجودآورد.
سی‌سال پس از آن ، تأثیر این مجموعه به حدی در این صنعت باقی مانده که گویی انیمیشن همواره به همین شکل بوده است. پس از نخستین نمایش این مجموعه، کارهایی مانند ۲سگ احمق اثر Hanna Barbera ، کارتون خنده‌دار Shnookums & Meat محصول دیزنی و زندگی مدرن Rocko از خود Nickelodeon بیهوده تلاش کردند تا از آن تقلید کنند. اما امروزه دیگر مدتهاست که آن دوران تقلید را پشت‌سرگذاشته‌ایم. چندین نسل از هنرمندان پس از آن زمان آمده‌اند و دیگر به ندرت می‌شنوید که کسی بگوید R&S الگوی آنها بوده است. با این وجود اصل و اساس R&S در خلال این سی سال در این حرفه باقی مانده و بسیاری از انیمیشنهای امروزی ناخودآگاه از گزینه‌های خلاقانه‌ای استفاده می‌کنند که تا قبل از R&S حتی قابل تصور هم نبودند.
امروزه وقتی یک طراح و نقاش از ایجاد تغییر در مدلها و طرحهای اولیه صحبت می‌کند، این امر یک موضوع کاملاً واضح و تعریف‌شده است که می‌توانید در تولید یک اثر کاملاً از نمونه‌های اولیه تبعیت نکنید. اما شرایط همیشه بدین‌گونه نبوده است. در انیمیشنهای تلویزیونی قبل از R&S شما باید از طراحی‌های اولیه تبعیت می‌کردید و تمام حالات چهره و بدنی که داشتید، همانهایی بود که در model sheet طراحی شده بود، نه چیزی بیشتر از آن و نه چیزی کمتر از آن.
امروزه وقتی از برنامه‌های فیلمنامه‌محور و برنامه‌های board-driven حرف می‌زنیم، این مسئله کاملاً بدیهی به نظر می‌رسد، اما در انیمیشنهای تلویزیونی دهه ۷۰ و ۸۰ چنین چیزی وجود نداشت. یک طراح نقاش بتواند چیزی بنویسد؟ حتی پیشنهاد چنین چیزی در دهه هشتاد باعث می‌شد که شما را به روانپزشک معرفی کنند. این مسائل ایده‌های عصر طلایی انیمیشن بودند که قبل از آنکه در اواخر دهه هشتاد احیا شده و به شکلی واضح در R&S بیان شوند ، برای مدتهای طولانی کنار گذاشته شده بودند.
بسیاری از هنرمندانی که در حال حاضر در این حرفه به کار مشغولند، در زمان ساخت این برنامه حتی به دنیا هم نیامده بودند،برای همین حتی تصور زمانی که انیمیشن تلویزیونی به شکل دیگری ساخته می‌شد هم برایشان مشکل است. اما قبل از R&S مجموعه‌های تلویزیونی در شبکه‌ای از اتاقهای دودگرفته و زمانی که کارمندان بی‌حوصله به آرامی و جرعه‌جرعه نوشابه می‌خوردند و قرار ملاقاتهای پس از ساعت کاریشان را می‌گذاشتند، ساخته می‌شد. نویسنده‌ها تقریباً تمام داستان را حتی پیش از آنکه بیشتر نقاشها اصلاً بدانند که موضوع اصلی داستان چیست، می‌نوشتند. نقش نقاشها جایی در پایین‌ترین مرتبه از فرایند خلاقیت قرار داشت، نقش آنها این بود که به شکلی کاملاً تصادفی تصاویری را به کار اضافه کنند تا بچه‌ها به یک صفحه خالی خیره نشوند.
از هر راهی که ممکن بود ، در نهایت من به نوعی ساخت انیمیشن چند تا از “نمادین”ترین طراحی‌های R&S را انجام دادم. از نظر من چه این صرفاً یک شانس بود یا Bob Jaques بهم اعتماد کرد، در هر حال من خوش‌شانسی آوردم.
بسته به اینکه از کی بپرسی، سی‌امین سالگرد R&S امروز، فردا، ۲۵ آگوست و یا احتمالاً یک روزی مابین اینهاست.
من برای بزرگداشت این مناسبت مهم، نمونه کوچکی از چندتا از نماهای این اثر رو کار انیمیشن آنها را انجام دادم، جمع کردم.
لیست __
سال ۱۹۹۱ بود و من جوانی با بیست و خرده‌ای سال سن بودم و این کار را در Carbunkle Cartoons در Vancouvwe BC انجام می‌دادم. با تعداد زیادی از دوستانم کار می‌کردم. عاشق ونکوور و عاشق دوست‌دخترم ( که حالا همسرم است) بودم که در فصل دوم او هم در این کار حضور داشت.
خیلی از من می‌پرسند که کار در این برنامه چطور بود و من اینطور برایشان توضیح می‌دهم: ما سخت کار می‌کردیم ، بعد به خودمان استراحت می‌دادیم و خوش می‌گذراندیم. ساعتهای طولانی کار سخت، بعد از آن خلاص شدن از احساسات منفی و ناراحت‌کننده با گذراندن اوقات شاد و خوش با دوستان. کار لذت‌بخش و سرگرم‌کننده‌ای بود.
پس از این مجموعه تصاویر لذت ببرید ( لطفاً نپرسید که روی چه تصاویر و نماهای دیگری کار کرده‌ام. کار برای خیلی وقت پیش است و خیلی سخت است که در مورد نماها و تصاویر تکی توضیح بدهم!)
سی‌امین سالگرد R&S مبارک .
به سلامتی!
R&S در اصل دو میراث از خود به جای گذاشت ، خود برنامه تلویزیونی و تأثیری بسیار بزرگتر از آن، این برنامه استاندارد جدیدی برای انیمیشنهای تلویزیونی به وجود آورد. این برنامه موضوعی را اثبات کرد که مدتها قبل به فراموشی سپرده شده بود، و آن اینست که : یک انیمیشن سرگرم‌کننده می‌تواند شکلی از هنر باشد و می‌توان آن را با مهارت و به شکلی ارزشمند ساخت و مهم‌تر از همه آن که نمی‌توان آن را با استفاده از شیوه‌های قدیمی ساخت. به این ترتیب مشخص است که این مجموعه تاریخچه پرسروصدایی دارد. نخست آنکه که ساخت آن از دیدگاه تولید یک محصول عملی و قابل‌انجام نبود. در ثانی، این مجموعه از اساس با نحوه تفکر افراد غیر خلاق در مورد انیمیشن که انیمیشن را نه یک سرگرمی و هنر بلکه صرفاً یک محصول می‌دانستند، در تضاد بود.
اما قبل از آنکه اتفاقات ناگوار رخ دهد و تمام رویاها از بین برود، یک دوره درخشان کوتاه وجود داشت که نقاشان سرانجام در آن توانستند آنچه را که امکان‌پذیر بود، ببینند. کسانی که در سالهای پس از آن این راه را دنبال کردند و به فوق‌ستاره تبدیل شدند، از مجموعه R&S به عنوان راهنمای خود در طی این مسیر کمک گرفتند. بسیاری از آنها از جمله Genndy Tartakovsky, Craig McCracken و Stephen Hillenburg توانستند آثاری خلق کنند که به اندازه R&S به یادماندنی و نمادین باشد، آنها اغلب این کار را با کمک هنرمندانی که بر روی مجموعه‌های اولیه Nickelodeon کار کرده بودند، انجام دادند. Hillenburg فقید حتی توانست با مجموعه باب‌اسفنجی شلوار مکعبی که در ۲۰ سال گذشته بالاترین رتبه را در مجموعه‌های کودکانه در شبکه کابلی (شبکه خصوصی) کسب کرده است، به محبوبیتی فراتر از R&S دست یابد.
متأسفانه برخی از ایده‌های تولیدی خاص که در R&S ابداع شدند ، به قدری خوب بودند که دوام نیاوردند. این ایده کوتاه‌مدت که مجموعه‌های انیمیشن کمدی باید یک مرحله لی‌اوت داشته باشند، در بیشتر کارها از بین رفته است. نظر کسانی که به دنبال کاهش تعداد کارکنان استودیوها بودند، این بود که اگر نقاشان و طراحان board بیشتر کار کنند، می‌توان از این مرحله چشم‌پوشی کرد، راه‌حلی که درآن هم نقاشان و هم محصول نهایی آسیب می‌بینند. این مورد از آن دسته نوآوریهایی‌ست که به مرور زمان و وقتی که همه شرایط را به همان‌گونه‌ای که هست، می‌پذیرند و قوانین و شرایط متداول را به چالش نمی‌کشند، از بین می‌رود. به همین دلیل است که R&S همچنان به‌یادماندنی باقی مانده است. درخشش R&S تنها در آن چیزی که بر روی صفحه به نمایش درآمد، نبود، بلکه در سیر تولید منحصربه‌فردش بود که بر کیفیت هر مرحله از کار تأکید داشت.
با این‌حال هنوز هم آثار بزرگی از R&S به جای مانده است. تعهد به هنر و توجه به اینکه هنرمند باید مسئولیت‌پذیر باشد، ایده‌های قدرتمندی هستند که هنوز هم در این حرفه طنین‌اندازند و امروزه تهیه‌کننده‌های تلویزیونی زیادی هستند که برای زنده نگه داشتن این آرمانها در محیط خصمانه موجود مبارزه می‌کنند. با اینکه خود R&S هر روز بیشتر و بیشتر به مجموعه‌ای متعلق به گذشته تبدیل می‌شود، آثار به جای‌مانده از آن همچنان مانند یک سکوی پرتاب برای رسیدن به یک صنعت انیمیشن خلاقانه‌تر عمل می‌کنند.
این مطلب 0 دیدگاه دارد.