پرسش و پاسخ با کاترین تاکونه  یکی از بنیان‌گذاران  استودیو OpenPixel

کاترین تاکونهKathryn Taccone، یکی از بنیانگذاران استودیو OpenPixel  و دانشجوی سابق مربیگری انیمیشن  به بیان تجارب دوران دانشجوییش و توصیه‌هایی درباره انیمیشن می‌پردازد و اهمیت وجود نظرات مختلف در یک فیلم را مورد تأکید مجدد قرار می‌دهد .

کاترین تاکونه در دفترش در استودیو OpenPixel

مربی انیمیشن: در مورد مسیر پیشرفتتان در انیمیشن برایمان بگویید ، چه شد که انیمیشن را دنبال کردید؟

کاترین تاکونه: من در یک خانواده خلاق بزرگ شدم. علاقه‌ام به هنر از آنجا ناشی می‌شود که می‌دیدم خانواده‌ام نقاشی می‌کنند، بازی می‌کنند، کارگردانی می‌کنند و کارهای تولید یک اثر را از ابتدا تا انتها انجام می‌دهند. می‌دانستم که هر راهی را در پیش بگیرم، خانواده‌ام از من حمایت خواهند کرد و به همین دلیل عمیقاً  سپاسگزارشان هستم.  علاقه‌ام به انیمیشن از بازیهای ویدیویی نشأت می‌گیرد، تا جایی که در دوران راهنمایی در روز انتخاب شغل در مدرسه گفتم می‌خواهم طراح بازیهای ویدیویی شوم ( که در آن زمان  معنای آن را هم نمی‌دانستم!)  چند لحظه مهم و تأثیرگذار در زندگیم مانند بازدید از پیکسار در دبیرستان و  شرکت  در نخستین کلاس انیمیشن در دانشگاه، رویای انیماتور شدن را در من قوی‌تر کرد. دیدن مکعبی که بر روی صفحه نمایش از یک وجه به وجه دیگر می‌غلتد، هیجان‌انگیزترین و جادویی‌ترین صحنه‌ای بود که در زندگیم دیده بودم و اکنون عاشق دیدن همان هیجان در کودکانی هستم که به دنبال کردن کار انیمیشن علاقمند هستند.

مربی انیمیشن: خاطره مورد علاقه شما از  دوره مربیگری انیمیشن چیست؟

تاکونه: خاطرات زیادی دارم که بتوانم انتخاب کنم. وقتی به گذشته کاریم نگاه می‌کنم، دانشجویان بسیاری بوده‌اند که مثل خانواده واقعی من شده بودند و می‌توانستم با آنها ارتباط برقرار کنم . پس خاطرات مورد علاقه من دورهمی‌های آخر شب انیمیشن است که همه ما دور هم جمع می‌شدیم، بر روی تکالیفمان کار می‌کردیم و وقتی به یک استراحت کوتاه نیاز داشتیم، درباره زندگی حرف می‌زدیم. آن وقتها دورانی بود که من به خاطر  اینکه AM جمع افرادی بود که صرف‌نظر از اینکه در چه سطحی از انیمیشن قرار داشتند، از یکدیگر حمایت می‌کردند ، خدا را شکر می‌کردم. با اینکه هر کدام از ما مشغول کار شده‌ایم و در جاهای مختلف پیشرفت کرده‌ایم، هنوز هم آن دورهمی‌ها را داریم .

مربی انیمیشن: آیا در زمان تحصیل در AM لحظات ” افسوس و ناراحتی” داشتید؟

تاکونه: مسلماً! همیشه از حذف کلیدهایم و ” از دست دادن” انیمیشن‌ها و ژست‌ها و حالتهایی که وقت و تلاش زیادی برایشان صرف کرده بودم، وحشت داشتم. مربی‌هایم شیوه تفکرمرا به کل تغییر دادند. آنها به من نشان دادند که  حتی حذف یک بخش کامل از انیمیشن  در مرحله پرداخت کار تنها در صورتی ترسناک است که شما فرصتهایی  را که در پیش رویتان قرار دارند، باور نداشته باشید. این طرز تفکر به شما امکان می‌دهد که در بار دوم تصاویر و حالات قوی‌تری خلق کنید و حتی ایده‌های جدیدی خلق کنید که بتواند واقعاً نمای کار را به سطحی بالاتر و عالی برساند! غلبه بر این ترس به کار زیادی نیاز داشت، اما حالا برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه زمانی کار را قطع کنم و یا دوباره شروع کنم، اعتماد بیشتری در خودم احساس می‌کنم، زیرا می‌دانم که همیشه با هر نمای جدید بهتر می‌شوم.

مربی انیمیشن: به یک انیماتور تازه‌کار چه توصیه‌ای می‌کنید؟

تاکونه: بهترین منتقد خود باشید. این را به این خاطر می‌گویم که معتقدم بسیاری از انیماتورها، هنرمندان و افراد خلاق ( از جمله خودم) نسبت به خود خیلی سخت‌گیر هستند. ما فکر می‌کنیم ” که فلان انیماتور خیلی بااستعداد است، چرا من نمی‌توانم آن کار را بکنم؟ من هرگز به آن حد نمی‌رسم.” و یا ” چطور در مورد این ابزار که همه از آن استفاده می‌کنند و می‌تواند مشکل مرا حل کند، چیزی نمی‌دانم؟ من یک آدم ناتوان و بی‌عرضه هستم.” من عمیقاً باور دارم که تنها چیزی که مانع آن می‌شود که ما انیماتورهای فوق‌العاده‌ای شویم، صداهای آزاردهنده درون ذهنمان است که به ما می‌گوید نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم. شما هیچگاه برای دنبال کردن حرفه انیمیشن  زیادی پیر نیستید و به جایگاهی که به دنبالش هستید، خواهید رسید. این را باور کنید و به دستش آورید!

از نظر من بهترین منتقد خود بودن به این معنی‌ست که هر از گاهی وقت بگذارید و کار خودتان را بررسی کنید. در مورد اهداف فعلی و اهداف آینده‌تان از خودتان سوال کنید، به این ترتیب می‌توانید مطمئن شوید که از سفر در این مسیر لذت خواهید برد. موفقیت شما از خودتان نشأت می‌گیرد، به جای آنکه مدام از یک استودیو به استودیوی دیگر بروید، به دنبال چیزی باشید که شما را به عنوان یک انیماتور خوشحال و راضی می‌کند. پس نگاهی به یک سال گذشته بیندازید و ببینید نسبت به پیشرفت خودتان چه احساسی دارید؟ اگر مربی خودتان بودید، برای پیشرفت خودتان و بهتر شدن انیمشن‌هایتان چه بازخوردی به خودتان می‌دادید؟

بازخوردی که در سال ۲۰۱۸ به خودم دادم این بود که تحمل بیشتری برای پذیرش و قبول مشکلات پیش‌رویم  از خود نشان دهم. اکنون که صاحب یک استودیو هستم و بیشتر بر روی امور روزمره کسب‌وکار متمرکز شده‌ام، احساس می‌کنم که از پیشرفت در مهارتهای انیمیشن عقب مانده‌ام. مجبور شدم به خاطر داشتن چنین طرز فکری خودم را ببخشم و فهمیدم که درست مثل وقتی که حین گذراندن دوره در AM، تمام‌وقت هم کار می‌کردم، همیشه می‌توانم برای انجام دادن کارهایی که دوست دارم ، وقت پیدا کنم.

 مربی انیمیشن: ممکن است داستان استودیو OpenPixel را برایمان بگویید؟ چطور شد که توانستید استودیوی انیمیشن خودتان را تأسیس کنید؟

تاکونه: من، کارن وبKaren Webb و ویل کولونWill Colón چندین سال در جاهای مختلف با یکدیگر کار کرده‌ایم. ما از دانشگاه با یکدیگر آشنا شدیم و در فیلمهای کوتاه مختلف در BitFilms با یکدیگر همکاری داشته‌ایم و در نهایت هر سه در استودیو Anzovin در ماساچوست با هم کار کرده‌ایم. من سرانجام به سانفرانسیسکو نقل‌مکان کردم و در Toys For Bob و EA مشغول به کار شدم. کمی پس از آن Anzovin تصمیم گرفت که فعالیتهایش را صرفاً بر روی سیستمهای ریگگینگ و ابزارهای انیمیشن متمرکز کند و در نتیجه امور مربوط به تولید را به کارن و ویل سپردند؛ آنها نیز از من خواستند که در این مسیر جالب و شگفت‌انگیز همراهیشان کنم. این درخواست در زمان بسیار مناسبی مطرح شد و من لحظه‌ای در قبول آن تردید نکردم!

حالا دو سال از آن زمان می‌گذرد و ما  درست در مرکز شهر اسپرینگ‌فیلد یک دفتر داریم! و بر روی چند پروژه برای آژانسها ، شرکتها و کسب‌وکارهای غیرانتفاعی که به دنبال خلق ایده‌های بصری خود هستند، کار می‌کنیم. من به پیشرفتی که تا به حال داشته‌ایم و به ویژه به اینکه می‌دانم قصد داریم در آینده به کجا برسیم، بی‌نهایت افتخار می‌کنم. ما هنوز یک استودیوی کوچک هستیم و باید راهی طولانی را طی کنیم، اما همه کارها را به وقت خودش انجام خواهیم داد.

مربی انیمیشن: سازمانهایی مانند WIA سخت در تلاشند تا نوعی تعادل جنسیتی برابر را در صنعت انیمیشن به‌وجود بیاورند. چرا شما، به عنوان استودیویی که مسئولیت آن بر عهده زنان است، معتقدید که وجود نظرات مختلف در انیمیشن اهمیت دارد؟

تاکونه: من معتقدم  در این صنعت فضای کافی  برای شنیده‌شدن نظرات همگان وجود دارد. مایه تأسف است که می‌بینیم هنوز هم تبعیض و آزار و اذیت جنسی در محیطهای کاری ما وجود دارد  و می‌دانیم که هنوز کارهای زیادی باید در این زمینه انجام شود. حضور زنان در صف اول استودیوهایی که مایلند محیطهای کاری بهتری ایجاد کنند، به مبارزه مداومی که مدتهاست با آن روبرو هستیم کمک خواهد کرد .

داستانهای بسیاری بر صفحه نمایش روایت شده که فقط به یک‌سری مخاطب خاص مربوط می‌شود، گویی این داستانها از روی همان دیدگاه و نگرش خاص خلق شده‌اند. داشتن دیدگاهها و چشم‌اندازهای مختلف  راه را برای مخاطبین جدیدی که شاید پیش از این هیچ ارتباطی با انیمیشن برقرار نمی‌کردند، باز می‌کند.

وقتی زنان بیشتری تجارب و داستانهای خود را مطرح کنند، نظراتشان، حتی به صورت انیمیشن، به طور مستمر باعث حرکت زنان و دختران جوان در همه‌جای دنیا می‌شود. به عنوان یک مالک، از اینکه فرصتی در اختیار دارم که به درخشش داستانهای زنان کمک کنم، بسیار هیجان‌زده هستم.

مربی انیمیشن: چه چیزی باعث می‌شود که انیمیشن تا این حد خاص باشد؟

تاکونه: من همواره اعتقاد داشته‌ام که انیمیشن یک ارتباط عاطفی قدرتمند با واقعیت به وجود می‌آورد. وقتی شخصیتی را به صورت انیمیشن درمی‌آورم، باید خودم را به جایش بگذارم و زمینه‌ای را که فرصت برقراری ارتباط با عواطف و احساسات دیگران برقرار می‌کند، درک کنم. سپس آن احساسات پیچیده را به صورت انیمیشن بر روی صفحه نمایش ایجاد میکنیم، همین است که باعث به‌وجود آمدن سبکها و انتخاب‌های بی‌حدو حصری که می‌توان برای داستان‌پردازی داشت، می‌شود. شخصیت‌ها و داستانها می‌توانند هر چیزی باشند، پس همه می‌توانند زمانی که در مسیر تحول یک شخصیت قرار می‌گیرند، به‌طور هم‌زمان دنیای جدیدی را نیز تجربه کنند.

انیمیشن یک روش منحصر‌به‌فرد برای بیان غیررسمی نظرات و عقاید است. این رسانه فرصتی فراهم می‌کند تا  درک موقعیتهایی که در زندگی واقعی شناختشان  دشوار است ، قدری ساده‌تر به نظر بیاید. این امر به ما امکان می‌دهد تا در مورد واقعیتها و مشکلات انسانی که همه ما با آنها روبرو هستیم ، صحبت کنیم و آنها را به شیوه‌های مختلف مدیریت کنیم. برای من، این احساس قدرتمندی‌ست که می‌خواهم در ایجاد آن کمک کنم.

+